Έχω κάνει κάτι αλλαγές στη σελίδα σχετικά το Ζαζέν που κάνουμε στη Σάντα Μόνικα· έχω αλλάξει την ώρα έναρξης σε 9: 45 για όσους θέλουν ν’ ακούσουν τις οδηγίες και σε 10 για όσους θέλουν να αρχίσουν κατευθείαν το Ζαζέν. Το πρόγραμμα αυτό το έχουμε έτσι εδώ και κάνα χρόνο, ίσως και παραπάνω όμως ως τώρα δεν είχα αλλάξει τη σχετική σελίδα. Πέρα από τις αλλαγές αυτές, πρόσθεσα κι αυτό το κείμενο:
Τα Σάββατα, κάνω το καθημερινό μου Ζαζέν στο Κέντρο της Χιλ Στριτ, και αφήνω ανοιχτές τις πόρτες οπότε αν κάποιος θέλει, μπορεί να έρθει να κάτσει μαζί μου. Δεν προσπαθώ να στρατολογήσω ακολούθους ή να χτίσω μια μεγάλη οργάνωση και δεν πρόκειται για εκκλησία ή για τυπικό κέντρο Ζεν. Αν έρθετε, μου κάνετε παρέα στην προσωπική μου εξάσκηση, συνεπώς φροντίστε να δείξετε σεβασμό και μην περιμένετε ότι κάποιος θα σας νταντέψει. Τις ημέρες που δεν μπορώ να είμαι στο Κέντρο της Χιλ Στριτ, συνήθως λέω σε κάποιον να ανοίξει τις πόρτες και να κάνει την άσκηση όπως την κάνω εγώ.
Θεώρησα ότι ήταν αναγκαίο να βάλω τις παραπάνω διευκρινίσεις. Ναι, το ξέρω ότι δεν ακούγονται ιδιαίτερα φιλόξενες, όμως πραγματικά δε με νοιάζει. Είμαι πραγματικά πολύ ευγενικός προς τους ανθρώπους που έρχονται σ’ αυτά τα σαββατιάτικα κόλπα, όμως από τη φύση μου δεν είμαι ιδιαίτερα κοινωνικός και εξωστρεφής. Δε θα σας φερθώ άσχημα αλλά μην περιμένετε και όλο αγκαλίτσες και γλύκες γιατί δεν είμαι έτσι.
Δε θα είμαι στο κέντρο στις 9 και στις 16 Αυγούστου επειδή θα είμαι στο σέσιν στο Γκρέιτ Σκάι. Επίσης δε θα είμαι στο κέντρο στις 30 Αυγούστου επειδή θα είμαι στο αντίστοιχο σέσιν για Nέους Bουδιστές του Ινστιτούτου Μαεζούμι (θα είμαι όμως στο Χιλ Στριτ στις 23). Παρόλα αυτά, τις ημέρες εκείνες κάποιος θα είναι στο Χιλ Στριτ για να ανοίξει τις πόρτες και να δείξει σε όσους δεν ξέρουν τι πρέπει να κάνουν, συνεπώς αν είστε στη Νότια Καλιφόρνια και θέλετε να κάνετε Ζαζέν με μια ομάδα, να έρθετε ανεξάρτητα από το αν είμαι εγώ εκεί ή όχι. Εγώ δε μετράω –είμαι απλώς ένας μαλάκας που γράφει βιβλία και που λέει βαρετά πράγματα στο τέλος της άσκησης. Το Ζαζέν είναι δικό σας και σ’ αυτό εγώ δεν μπορώ να σας βοηθήσω καθόλου.
Επειδή την προηγούμενη εβδομάδα πήγα στους Χάρε Κρίσνα, σκεφτόμουν διάφορα σχετικά με τη συγκεκριμένη οργάνωση. Ο Κρις Τσαπλ, μου δάνεισε ένα βιβλίο που λέγεται «Hare Krishna Transformed» και που αναφέρεται σε μερικά από τα σκάνδαλα που έχουν ταλαιπωρήσει το κίνημα από το θάνατο του ιδρυτή του, το 1977. Βρήκα επίσης στο YouTube ένα ντοκιμαντέρ που σχετίζεται με το θέμα· είναι πολύ μεγάλο και είναι εμφανές ότι ο σκηνοθέτης του έχει συγκεκριμένη άποψη που θέλει να υποστηρίξει, όμως είναι ιδιαίτερα λεπτομερές και περιέχει κάτι καταπληκτικές σκηνές για μερικά από τα πράγματα στα οποία αναφέρεται ο αφηγητής. [Σ.τ.Μ. το βίντεο έχει τίτλο «Criminal History of Swami Bhaktipada and New Vrindavan», όμως δεν υπάρχει πλέον στο YouTube]
Το θέμα των αιρέσεων [Σ.τ.Μ. στο πρωτότυπο, «cults»] με απασχολούσε πάντοτε· υπάρχει ένα συγκεκριμένο μοντέλο βάσει του οποίου αναπτύσσονται τα θρησκευτικά κινήματα.
ΒΗΜΑ 1: Ένας χαρισματικός ηγέτης, συνήθως από μια ξένη χώρα, ξεκινάει την ομάδα.
ΒΗΜΑ 2: Ο ηγέτης (ή η ηγέτης, αλλά θα κρατήσω το «ο») χρίζει το διάδοχό του.
ΒΗΜΑ 3: Ο ηγέτης πεθαίνει.
ΒΗΜΑ 4: Ο διάδοχος κατηγορείται ότι κάνει διάφορα άσχημα πράγματα.
ΒΗΜΑ 5: Ο διάδοχος διώχνεται από την ομάδα.
ΒΗΜΑ 6: Δημιουργείται μια ομάδα που συνεχίζει τις «αληθινές διδασκαλίες».
ΒΗΜΑ 7: Τα πάντα γίνονται εταιρικά, τελματωμένα και, γενικά, άχρηστα.
Στην περίπτωση των Κρίσνα, είναι σχετικά σαφές ότι ο Κιθ «Κιρτανανάντα Σουάμι» Χαμ έκανε όντως μερικά ιδιαιτέρως ειδεχθή πράγματα. Όμως η ζήλια και η απληστία για εξουσία μεταξύ αυτών που αισθάνονται ότι θα έπρεπε να είναι οι νόμιμοι διάδοχοι είναι τόσο έντονες που φτάνω σε σημείο να αναρωτηθώ αν όντως χρειάζεται να κάνει κανείς άσχημα πράγματα στο βήμα 4.
Όπως και να ‘χει, αν είσαι τυχερός μπορεί να βρεθείς μπροστά σε κάτι που έχει πραγματικά διατηρηθεί και μεταφερθεί από το παρελθόν, όμως αν έχει όντως γίνει κάτι τέτοιο δεν πιστεύω ότι οφείλεται στην οργάνωση· το μόνο πράγμα στο οποίο μπορεί να ωφελήσει η οργάνωση είναι στη διατήρηση των αρχείων του τι πραγματικά έγινε. Κάτι τέτοιο συμβαίνει και με το Σότο-σου που συντηρεί τα αρχεία του Ντόγκεν, παρόλο που για τα πρώτα 600 χρόνια της ύπαρξής του, ούτε που τους έριξε μια ματιά.
Νομίζω ότι το ξαναγράψιμο και η επιμέλεια που έγινε στο «Hardcore Zen» έχει δημιουργήσει σε κάποιους την εσφαλμένη εντύπωση ότι θέλω να αρχίσω κάποιου είδους κίνημα. Όχι, δε θέλω. Δε με ενδιαφέρει καθόλου να προβάλλω τον εαυτό μου ως δάσκαλο του Ζεν ή να μεγαλώσω την ομάδα μου. Δε θέλω να έχω ακολούθους. Ούτε έναν.
Από την άλλη μεριά, δε με πειράζει να προωθώ τον εαυτό μου ως συγγραφέα –και γράφω κυρίως για το Ζεν. Καταλαβαίνω ότι αυτό μπορεί να οδηγήσει σε κάποια σύγχυση, όμως προσπαθώ, για μια ακόμα φορά, να ξεκαθαρίσω την κατάσταση. Νομίζω ότι αυτή την προσπάθεια θα τη συνεχίσω μέχρι να πεθάνω, όμως δεν έχω πρόβλημα μ’ αυτό.
Τέλος πάντων, τα σκέφτομαι όλα αυτά πολύ και ειδικά σε σχέση με το πώς εφαρμόζονται στο νεφελώδες πράγμα που μπορεί να υπάρχει ή να μην υπάρχει και που έχει την προσωρινή ονομασία «Ντόγκεν Σάνγκα». Μπορεί ωστόσο τα πράγματα να μην είναι τόσο δύσκολα, τελικά. Γιατί σύμφωνα με μια πολύ πραγματική αίσθηση υπάρχει ένα άλλο νεφελώδες πράγμα που μπορεί να υπάρχει ή να μην υπάρχει και που έχει την προσωρινή ονομασία «Μπραντ Ουόρνερ» και μ’ αυτό ασχολούμαι όλη την ώρα.
Αν καταφέρω να βγάλω κάποιο συμπέρασμα, θα σας πω.
Μπραντ Ουόρνερ – Παρασκευή 8 Αυγούστου 2008
Τα Σάββατα, κάνω το καθημερινό μου Ζαζέν στο Κέντρο της Χιλ Στριτ, και αφήνω ανοιχτές τις πόρτες οπότε αν κάποιος θέλει, μπορεί να έρθει να κάτσει μαζί μου. Δεν προσπαθώ να στρατολογήσω ακολούθους ή να χτίσω μια μεγάλη οργάνωση και δεν πρόκειται για εκκλησία ή για τυπικό κέντρο Ζεν. Αν έρθετε, μου κάνετε παρέα στην προσωπική μου εξάσκηση, συνεπώς φροντίστε να δείξετε σεβασμό και μην περιμένετε ότι κάποιος θα σας νταντέψει. Τις ημέρες που δεν μπορώ να είμαι στο Κέντρο της Χιλ Στριτ, συνήθως λέω σε κάποιον να ανοίξει τις πόρτες και να κάνει την άσκηση όπως την κάνω εγώ.
Θεώρησα ότι ήταν αναγκαίο να βάλω τις παραπάνω διευκρινίσεις. Ναι, το ξέρω ότι δεν ακούγονται ιδιαίτερα φιλόξενες, όμως πραγματικά δε με νοιάζει. Είμαι πραγματικά πολύ ευγενικός προς τους ανθρώπους που έρχονται σ’ αυτά τα σαββατιάτικα κόλπα, όμως από τη φύση μου δεν είμαι ιδιαίτερα κοινωνικός και εξωστρεφής. Δε θα σας φερθώ άσχημα αλλά μην περιμένετε και όλο αγκαλίτσες και γλύκες γιατί δεν είμαι έτσι.
Δε θα είμαι στο κέντρο στις 9 και στις 16 Αυγούστου επειδή θα είμαι στο σέσιν στο Γκρέιτ Σκάι. Επίσης δε θα είμαι στο κέντρο στις 30 Αυγούστου επειδή θα είμαι στο αντίστοιχο σέσιν για Nέους Bουδιστές του Ινστιτούτου Μαεζούμι (θα είμαι όμως στο Χιλ Στριτ στις 23). Παρόλα αυτά, τις ημέρες εκείνες κάποιος θα είναι στο Χιλ Στριτ για να ανοίξει τις πόρτες και να δείξει σε όσους δεν ξέρουν τι πρέπει να κάνουν, συνεπώς αν είστε στη Νότια Καλιφόρνια και θέλετε να κάνετε Ζαζέν με μια ομάδα, να έρθετε ανεξάρτητα από το αν είμαι εγώ εκεί ή όχι. Εγώ δε μετράω –είμαι απλώς ένας μαλάκας που γράφει βιβλία και που λέει βαρετά πράγματα στο τέλος της άσκησης. Το Ζαζέν είναι δικό σας και σ’ αυτό εγώ δεν μπορώ να σας βοηθήσω καθόλου.
Επειδή την προηγούμενη εβδομάδα πήγα στους Χάρε Κρίσνα, σκεφτόμουν διάφορα σχετικά με τη συγκεκριμένη οργάνωση. Ο Κρις Τσαπλ, μου δάνεισε ένα βιβλίο που λέγεται «Hare Krishna Transformed» και που αναφέρεται σε μερικά από τα σκάνδαλα που έχουν ταλαιπωρήσει το κίνημα από το θάνατο του ιδρυτή του, το 1977. Βρήκα επίσης στο YouTube ένα ντοκιμαντέρ που σχετίζεται με το θέμα· είναι πολύ μεγάλο και είναι εμφανές ότι ο σκηνοθέτης του έχει συγκεκριμένη άποψη που θέλει να υποστηρίξει, όμως είναι ιδιαίτερα λεπτομερές και περιέχει κάτι καταπληκτικές σκηνές για μερικά από τα πράγματα στα οποία αναφέρεται ο αφηγητής. [Σ.τ.Μ. το βίντεο έχει τίτλο «Criminal History of Swami Bhaktipada and New Vrindavan», όμως δεν υπάρχει πλέον στο YouTube]
Το θέμα των αιρέσεων [Σ.τ.Μ. στο πρωτότυπο, «cults»] με απασχολούσε πάντοτε· υπάρχει ένα συγκεκριμένο μοντέλο βάσει του οποίου αναπτύσσονται τα θρησκευτικά κινήματα.
ΒΗΜΑ 1: Ένας χαρισματικός ηγέτης, συνήθως από μια ξένη χώρα, ξεκινάει την ομάδα.
ΒΗΜΑ 2: Ο ηγέτης (ή η ηγέτης, αλλά θα κρατήσω το «ο») χρίζει το διάδοχό του.
ΒΗΜΑ 3: Ο ηγέτης πεθαίνει.
ΒΗΜΑ 4: Ο διάδοχος κατηγορείται ότι κάνει διάφορα άσχημα πράγματα.
ΒΗΜΑ 5: Ο διάδοχος διώχνεται από την ομάδα.
ΒΗΜΑ 6: Δημιουργείται μια ομάδα που συνεχίζει τις «αληθινές διδασκαλίες».
ΒΗΜΑ 7: Τα πάντα γίνονται εταιρικά, τελματωμένα και, γενικά, άχρηστα.
Στην περίπτωση των Κρίσνα, είναι σχετικά σαφές ότι ο Κιθ «Κιρτανανάντα Σουάμι» Χαμ έκανε όντως μερικά ιδιαιτέρως ειδεχθή πράγματα. Όμως η ζήλια και η απληστία για εξουσία μεταξύ αυτών που αισθάνονται ότι θα έπρεπε να είναι οι νόμιμοι διάδοχοι είναι τόσο έντονες που φτάνω σε σημείο να αναρωτηθώ αν όντως χρειάζεται να κάνει κανείς άσχημα πράγματα στο βήμα 4.
Όπως και να ‘χει, αν είσαι τυχερός μπορεί να βρεθείς μπροστά σε κάτι που έχει πραγματικά διατηρηθεί και μεταφερθεί από το παρελθόν, όμως αν έχει όντως γίνει κάτι τέτοιο δεν πιστεύω ότι οφείλεται στην οργάνωση· το μόνο πράγμα στο οποίο μπορεί να ωφελήσει η οργάνωση είναι στη διατήρηση των αρχείων του τι πραγματικά έγινε. Κάτι τέτοιο συμβαίνει και με το Σότο-σου που συντηρεί τα αρχεία του Ντόγκεν, παρόλο που για τα πρώτα 600 χρόνια της ύπαρξής του, ούτε που τους έριξε μια ματιά.
Νομίζω ότι το ξαναγράψιμο και η επιμέλεια που έγινε στο «Hardcore Zen» έχει δημιουργήσει σε κάποιους την εσφαλμένη εντύπωση ότι θέλω να αρχίσω κάποιου είδους κίνημα. Όχι, δε θέλω. Δε με ενδιαφέρει καθόλου να προβάλλω τον εαυτό μου ως δάσκαλο του Ζεν ή να μεγαλώσω την ομάδα μου. Δε θέλω να έχω ακολούθους. Ούτε έναν.
Από την άλλη μεριά, δε με πειράζει να προωθώ τον εαυτό μου ως συγγραφέα –και γράφω κυρίως για το Ζεν. Καταλαβαίνω ότι αυτό μπορεί να οδηγήσει σε κάποια σύγχυση, όμως προσπαθώ, για μια ακόμα φορά, να ξεκαθαρίσω την κατάσταση. Νομίζω ότι αυτή την προσπάθεια θα τη συνεχίσω μέχρι να πεθάνω, όμως δεν έχω πρόβλημα μ’ αυτό.
Τέλος πάντων, τα σκέφτομαι όλα αυτά πολύ και ειδικά σε σχέση με το πώς εφαρμόζονται στο νεφελώδες πράγμα που μπορεί να υπάρχει ή να μην υπάρχει και που έχει την προσωρινή ονομασία «Ντόγκεν Σάνγκα». Μπορεί ωστόσο τα πράγματα να μην είναι τόσο δύσκολα, τελικά. Γιατί σύμφωνα με μια πολύ πραγματική αίσθηση υπάρχει ένα άλλο νεφελώδες πράγμα που μπορεί να υπάρχει ή να μην υπάρχει και που έχει την προσωρινή ονομασία «Μπραντ Ουόρνερ» και μ’ αυτό ασχολούμαι όλη την ώρα.
Αν καταφέρω να βγάλω κάποιο συμπέρασμα, θα σας πω.
Μπραντ Ουόρνερ – Παρασκευή 8 Αυγούστου 2008
