[...]
Μια σκέψη που μου ήρθε σχετικά με τη στάση του Ζαζέν: ο λόγος που δεν είναι το ίδιο να κάθεσαι σε πλήρη στάση λωτού, σε μισή στάση λωτού ή σε στάση Βιρμανίας με το να κάθεσαι σε καρέκλα ή σε σκαμνάκι σέιζα, είναι ότι όταν κάθεσαι σε μια από τις παραπάνω στάσεις, το βάρος σου κατανέμεται ανάμεσα στα τρία σημεία, όπως θα κατανεμόταν μεταξύ των τριών ποδιών ενός τριπόδου. Στην καρέκλα ή στο σκαμνάκι σέιζα, το καλύτερο που μπορείς να συμβεί είναι να προσπαθήσεις να ισορροπήσεις σε ένα σημείο, στον πισινό σου. Στην πραγματικότητα, αυτό που συνήθως βλέπω είναι ότι όσοι κάθονται σε καρέκλα, απλώς αράζουν πίσω και ακουμπάνε την πλάτη τους στη ράχη της, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει καμία ισορροπία. Όσοι έχετε πρόβλημα με τα πόδια σας, θα μπορούσατε να δοκιμάσετε ένα ψηλότερο μαξιλάρι ή να βάλετε κάνα-δυο μαξιλάρια κάτω από τα γόνατά σας. Οι ασκήσεις της γιόγκα είναι επίσης καλές –επισκεφθείτε το κοντινότερό σας γιογκάδικο, κάντε το τζάμπα εισαγωγικό μάθημα και στο τέλος, εξηγήστε στον δάσκαλο το πρόβλημά σας και ζητήστε τη βοήθειά του (μη μου πείτε ότι δεν υπάρχει κάνα γιογκάδικο κοντά σας, εκτός κι αν μου γράφετε απ’ την Ανταρκτική). Και για να είστε καλά παιδιά, πηγαίνετε ξανά και κάντε μερικά ακόμα μαθήματα.
Μπραντ Ουόρνερ – Παρασκευή 24 Αυγούστου 2007
No comments:
Post a Comment