Sunday, November 22, 2009

Κι άλλη γκρίνια σχετικά με την άμεση φώτιση


[...]

Εχτές το βράδυ λοιπόν, μια φίλη μου ήθελε κάποιον να της κάνει μια ταριφιά για να πάει να δει μια δική της φίλη –ας πούμε ότι η πρώτη φίλη λέγεται Σάλι και η δεύτερη Τάμπιθα. Η Τάμπιθα είχε καλέσει τη Σάλι σε ένα πράμα σχετικό με το Δικτυακό Μάρκετινγκ (Network Marketing) στο Σίλβερλεϊκ, μια χαϊλέ περιοχή του Λος Άντζελες.

Ήταν η πρώτη φορά που βρέθηκα σε μια εκδήλωση σχετική με το Δικτυακό Μάρκετινγκ. Το Δικτυακό Μάρκετινγκ είναι κάτι σαν αυτό που κάνει η Amway, η Herbalife ή η Avon: είναι κάτι εταιρείες που δε διαφημίζονται αλλά κάνουν κάτι σικέ πάρτι στα οποία προσπαθούν να σε ψήσουν να αγοράσεις τα προϊόντα τους. Όμως δε θέλουν μόνο να ψωνίσεις –θέλουν να σε κάνουν να γίνεις και πωλητής τους.

Η ατμόσφαιρα θύμιζε αρκετά αυτό που αισθάνεσαι στις μαζώξεις των θρησκευτικών αιρέσεων (cults). Μέσα στο κοινό είναι τοποθετημένοι αρκετοί που είναι ήδη μέλη και η δουλειά τους είναι να φωνάζουν «Μπράβο!» σε συγκεκριμένα σημεία της παρουσίασης –μερικές φορές μάλιστα, είναι κάπως πιο διακριτικοί και απλώς λένε κάτι σαν «Ουάου!» ή «Απίστευτο!» τη στιγμή που πρέπει, λες και απλώς έτυχε να βρίσκονται εκεί και να εντυπωσιαστούν από την παρουσίαση που παίζει στο Power Point.

Στο τέλος της παρουσίασης, οι πιστοί κόβουν βόλτες και ρωτάνε τους καινούριους «Τι σου άρεσε;» –δέχτηκα την ερώτηση τρεις φορές από ανθρώπους που προφανώς δεν αντιλαμβάνονταν πόσο καρφώνονταν ότι ήταν βαλτοί. Και τις τρεις φορές τους απάντησα «Πολύ ωραίο σπίτι είναι αυτό» (επειδή όντως ήταν) και τις τρεις φορές έμειναν εμβρόντητοι. Ελάτε ρε παιδιά! Λίγη φαντασία! Πείτε τουλάχιστον κάτι σε στιλ «Ναι, και ο ιδιοκτήτης το αγόρασε με τα λεφτά που έβγαλε όντας μέλος του δικτύου». Τι μαλάκες. Ακόμα κι εγώ θα μπορούσα να το κάνω αυτό και αυτά τα ζώα είχαν μείνει κόκαλο επειδή δε σχολίασα κάτι σχετικό με τη μαλακισμένη παρουσίασή τους. Α σιχτίρ!

Τέλος πάντων, το συγκεκριμένο κόλπο –θέλω να πω, πρόγραμμα– είχε να κάνει με κάτι φτηνά προγράμματα διακοπών. Το σκεπτικό είναι ότι φτιάχνονται κάτι μεγάλες ομάδες ανθρώπων που μπορούν να αγοράσουν μαζικά και να μειώσουν τα έξοδα των διακοπών των μελών τους (Ουπς! Δεν έπρεπε να το πω αυτό –έτσι μας είπαν στο τέλος της παρουσίασης). Καλή ιδέα, φαντάζομαι, αν θες να πας διακοπές έτσι γενικώς, παρέα με ένα μάτσο ζόμπι από το γκρουπ.

Καθώς παρακολουθούσα το όλο πράγμα, συνειδητοποίησα ότι είχα δει το ίδιο ακριβώς έργο άλλες δύο φορές: τη μια στο βίντεο The Secret και την άλλη στα βιντεάκια στο YouTube από τα σεμινάρια του Big Mind® του Γκένπο Ρόσι. Όπως είπα και παραπάνω, σ’ αυτά τα μαρκετινίστικα ιβέντ υπάρχει ούτως ή άλλως μια ατμόσφαιρα που θυμίζει θρησκευτικές αιρέσεις, οπότε οι τύποι από το The Secret και το Big Mind® δεν είχαν παρά να εφαρμόσουν τις αρχές, τη φιλοσοφία και τις τεχνικές του δικτυακού μάρκετινγκ στις λεγόμενες «πνευματικές» ασκήσεις –το οποίο είναι αντιστροφή αυτού που έγινε αρχικά: τις ιδέες αυτές, τις τσίμπησαν από τις διάφορες αιρέσεις, κάποιοι τύποι που ήθελαν να βγάλουν λεφτά. Πολύ έξυπνο. Όμως, εν τέλει, άνευ αξίας.

Γι αυτό πρέπει κάποια στιγμή κάποιος να πλακώσει στις κλωτσιές (και μιλάω για άγριες κλωτσιές) τον Γκένπο Ρόσι. Στην περίπτωση του The Secret, το όλο πράγμα είναι μια παπαριά από την αρχή μέχρι το τέλος και δεν υπάρχει το παραμικρό ίχνος ουσίας ή αξίας –είναι εξίσου χρήσιμο όσο τα προϊόντα της Herbalife ή οι φτηνές διακοπές με τα ζόμπι. Με τον Γκέμπο όμως, το πρόβλημα είναι ότι εκεί η ίδια τακτική ακολουθείται για το Ζεν, το οποίο στον πυρήνα του είναι η πιο πρακτική και χρήσιμη φιλοσοφία και άσκηση που υπάρχει. Όπως έχω πει και άλλοτε, αν θέλει κανείς να πα' να συμμετάσχει στις βλακώδεις μαζώξεις του Γκένπο, ας πάει. Όμως αυτό το πράμα δεν είναι Βουδισμός και όποιος λέει ότι είναι, θέλει κλωτσιές στον κώλο.

Όλο το κόλπο με το δικτυακό μάρκετινγκ (παραδείγματα του οποίου είναι και το Big Mind® και το The Secret), βασίζεται σε δύο ιδέες. Η μια είναι ότι αυτό που πραγματικά θέλεις από τη ζωή σου είναι ΚΑΠΟΥ ΕΚΕΙ ΕΞΩ και όχι εδώ και η άλλη, ότι ο μάγκας που πρωταγωνιστεί στο σόου έχει αυτό που χρειάζεσαι και μπορεί να στο πουλήσει. Πρόκειται για την απόλυτη σύγχυση, την οποία δημιουργεί και συντηρεί η συλλογική σκέψη.

Ενδιαφέρον παρουσιάζει επίσης ότι τόσο οι κομπίνες με το δικτυακό μάρκετινγκ, όσο και το Big Mind®, ενστερνίζονται την ίδια ιδέα ότι όλο αυτό το πράγμα ως τώρα ήθελε πολύ χρόνο, προσπάθεια και ενέργεια όμως πλέον υπάρχει μια καινούρια τεχνική που έχει τα ίδια αποτελέσματα χωρίς όλη τη βαβούρα. Στην περίπτωση του δικτυακού μάρκετινγκ ο στόχος είναι να γίνεις πλούσιος, ενώ στην περίπτωση του Γκένπο και των άλλων, το να φτάσεις στη φώτιση. Πιστέψτε ό,τι θέλετε, κορόιδα.

Ακούστε. Απλώς σας λέω αυτό που βλέπω. Δε δίνω μια αν το πιστεύετε ή όχι. Δεν προσπαθώ να σας πείσω ότι έχω δίκιο. Πιστεύω όμως ότι έχει κάποια αξία να προσπαθείς να εκφράσεις τη συγκεκριμένη άποψη, ακόμα και αν κανείς δε δίνει ιδιαίτερη προσοχή. Αυτά.

Μπραντ Ουόρνερ – Τετάρτη 8 Αυγούστου 2007

ΥΓ
Για το The Secret, μπορείτε να περάσετε μια βόλτα από το σχετικό σάιτ.

2 comments:

barak said...

Πρώτος διδάξας ήταν ο μπάμιας ο Κοέλιο.

Γρηγόρης A. Μηλιαρέσης said...

Μπα, πάει αρκετά πιο πίσω το πράγμα. Σίγουρα στα 60s αλλά ίσως και ακόμα παλιότερα.