Sunday, December 3, 2017

Όλα για όλα

 
Μια φορά που μιλάγαμε, η φίλη μου η Γκέσιν χρησιμοποίησε την έκφραση “όλα για όλα” (ΣτΜ “in it to win it” - ο τίτλος του κειμένου) για να περιγράψει τον τρόπο με τον οποίο προσπαθεί να αντιμετωπίζει τη ζωή γενικότερα. 

Νομίζω ότι η φράση συνοψίζει τέλεια τη βουδιστική προσέγγιση στη ζωή.

Δεν ξέρω από πού έχει προέλθει η φράση “όλα για όλα” όμως συχνά χρησιμοποιείται σε σχέση με πράγματα συναρπαστικά ή που μπορεί να θέτουν τη ζωή σου σε κίνδυνο ή που έχουν μεγάλες απολαβές, σαν έναν αγώνα με μεγάλο έπαθλο.

Όμως αν έχω μάθει κάτι από όλα αυτά τα χρόνια άχρηστης εξάσκησης στο Ζεν, αυτό είναι ότι η ζωή είναι καλύτερη αν έχεις αυτή την αντίληψη “όλα για όλα” απέναντι στα πάντα.

Όποτε λοιπόν περιμένω το λεωφορείο, προσπαθώ να είμαι “όλα για όλα”. Όταν πλένω τα πιάτα, προσπαθώ να το κάνω “όλα για όλα”. Όταν κάθομαι σε ατέλειωτα μίτινγκ στη δουλειά όπου κανείς δεν καταλαβαίννει τι λέει ο άλλος, προσπαθώ να το κάνω “όλα για όλα”.

Είναι σχετικά εύκολο να είσαι “όλα για όλα” όταν το διακυβεύονται πολλά ή όταν η ζωή σου είναι σε κίνδυνο. Είναι εύκολο να είσαι “όλα για όλα” σε μια συναυλία του αγαπημένου σου συγκροτήματος για την οποία αγόρασες εισιτήρια πριν από επτά μήνες.

Είναι πολύ πιο δύσκολο όταν πρόκειται για κάτι συνηθισμένο όπως το να πηγαίνεις στη δουλειά σου οδηγώντας μέσα σε μποτιλιάρισμα ή να ακούς τον βαρετό σου θείο σε μια οικογενειακή μάζωξη.

Έχουμε την τάση να θεωρούμε ορισμένα μέρη της ζωής μας σημαντικά και αξιόλογα ενώ κάποια άλλα τα ζούμε λες και το δάχτυλό μας είναι στο κουμπί του fast forward. Όμως αν το καλοσκεφτείς αυτός είναι πολύ θλιβερός τρόπος να ζεις τη ζωή σου.

Αυτός είναι ο λόγος που σιχαίνομαι τη φράση “σκοτώνω τον χρόνο μου”: δεν έχω ιδέα πόση ζωή έχω ακόμα μπροστά μου. Ο Ντόγκεν πέθανε λίγο μεγαλύτερος από ό,τι είμαι εγώ τώρα. Ο ντράμερ του πρώτου πανκ συγκροτήματος που είχα στο γυμνάσιο (των Mmaxx) ήταν δύο χρόνια μικρότερός μου και έχει ήδη πεθάνει. Δεν έχω χρόνο για σκότωμα.

Κάθε φορά που πιάνω τον εαυτό μου να εύχεται να περάσει ο χρόνος πιο γρήγορα, του θυμίζω ότι στην πραγματικότητα εύχομαι να περάσει η ζωή μου πιο γρήγορα.

Ό,τι και αν συμβαίνει, δε θέλω να το χάσω. Ακόμα και αν είναι τρομακτικό.

Βεβαίως εύχομαι ο πονοκέφαλος που έχω να περάσει γρήγορα ή να μπορούσα να τελειώσω τα πιάτα που πλένω ή το σκούπισμα που έχω να κάνω πιο γρήγορα – δεν εννοώ τέτοια πράγματα. Εννοώ εκείνες τις φορές που πρόκειται να περάσεις, ας πούμε, τριάντα λεπτά κάνοντας κάτι και πιάνεις τον εαυτό σου να εύχεται αυτό να τελειώσει πιο γρήγορα. Εκείνες τις φορές είναι που εύχεσαι η ζωή σου να ήταν μικρότερη.

Όταν είσαι “όλα για όλα”, ποτέ δεν εύχεσαι ο χρόνος να περάσει πιο γρήγορα. Μπορείς πραγματικά να ριχτείς σε οποιαδήποτε εμπειρία έχεις εκείνη τη στιγμή.

Ο καλύτερος τρόπος που ξέρω για το πώς να το μάθεις αυτό είναι πηγαίνοντας σε ένα ησυχαστήριο Ζεν. Μπορεί να υπάρχουν και άλλοι τρόποι όμως σοβαρά δεν μπορώ να σκεφτώ κάποιον καλύτερο.

Ένα από τα πιο άγρια και ζόρικα κομμάτια οποιουδήποτε ησυχαστηρίου Ζεν είναι το μεσαίο: έχεις κάνει ήδη πολύ ώστε να μπορείς να σηκωθείς να φύγεις όμως έχεις ακόμα αρκετές ώρες ή μέρες που θα τις περάσεις κάνοντας το πιο βαρετό πράγμα στον κόσμο –κυριολεκτικά, να κάθεσαι και να κοιτάς τον τοίχο.

Τότε είναι που ο νους σου αρχίζει πραγματικά να κατεβάζει ό,τι ιδέα μπορεί να φανταστεί προσπαθώντας να αποδράσει –ο μόνος τρόπος που έχεις εκείνη τη στιγμή είναι η φαντασία και ο νους σου μπορεί να σου σερβίρει αμέτρητα μέρη στα οποία θα προτιμούσες να είσαι και αμέτρητα πράγματα που θα προτιμούσες να κάνεις. Το χειρότερο είναι ότι μπορεί να σου σερβίρει πολλά μέρη στα οποία θα μπορούσες να πας και πράγματα που θα μπορούσες να κάνεις αν δεν ήσουν κολλημένος εκεί, κοιτάζοντας τη μπογιά στον τοίχο να στεγνώνει. Και βιώνεις πραγματικό ψυχολογικό πόνο.

Κι όμως, αυτές οι στιγμές είναι οι πιο διδακτικές και οι πιο πολύτιμες: γιατί συνειδητοποιείς ότι έχεις μόνο δύο επιλογές. Να σηκωθείς να φύγεις. Ή να δοθείς απολύτως στη βαρετή αυτή στιγμή.

Αν μπορείς να μάθεις να το κάνεις αυτό σε ένα ησυχαστήριο Ζεν, μπορείς να μάθεις να το κάνεις οπουδήποτε.

Και έτσι θα σταματήσεις να χάνεις το 75% της ζωής σου. Θα σταματήσεις να εύχεσαι να τελειώνει ο χρόνος σου στη Γη πιο γρήγορα. Και θα ζήσεις περισσότερο, όσο και αν ζήσεις τελικά, επειδή θα είσαι ολοκληρωτικά αφοσιωμένος στο να ζεις.

Αν σας ενδιαφέρει να μάθετε πώς να είστε “όλα για όλα”, έχουμε ένα ησυχαστήριο στο Όρος Μπόλντι σε μια εβδομάδα από τώρα. Και αυτή τη στιγμή, μπορείτε ακόμα να δηλώσετε συμμετοχή και να πληρώσετε με έκπτωση.

Ελπίζω να σας δω εκεί!

Μπραντ Ουόρνερ – Πέμπτη 26 Οκτωβρίου 2017

No comments: