[...]
Τέλος πάντων, πριν φύγω για τα βουνά, σκέφτηκα ορισμένα πράγματα σχετικά με το όλο κόνσεπτ της ενημέρωσης. Προσωπικά είμαι απολύτως ανενημέρωτος και το χαίρομαι πολύ. Τώρα τελευταία, έχω την εντύπωση ότι όλος ο κόσμος το απολαμβάνει να καυχιέται ότι έχει φάει κόλλημα με την ενημέρωση και την πληροφόρηση, όμως δεν είμαι σίγουρος ότι αυτός είναι και πολύ υγιής τρόπος να ζεις. Για παράδειγμα, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί κάποιος μπορεί να χρειάζεται αυτά τα RSS feeds (ή όπως στο διάολο λέγονται) ώστε να ξέρει ακαριαία πότε γράφω μια καινούρια παπαριά και την ανεβάζω στη σελίδα αυτή.
Τις προάλλες, μου πήρε συνέντευξη ένας τύπος ο οποίος με ρώτησε την άποψή μου για τις επερχόμενες εκλογές. Κι εγώ δεν είχα άποψη. Θέλω να πω, μου φαίνεται ότι ο Ομπάμα θα νικήσει, όμως ποιος μπορεί πραγματικά να ξέρει τι θα γίνει τον Νοέμβριο; Τέλος πάντων, δεν έχω καμιά αξιόλογη άποψη σχετικά με τον Ομπάμα, τη Χίλαρι ή όποιον κατεβάζουν οι Ρεπουμπλικάνοι –ο Μακ Κέιν είναι; Κάποτε έζησα στην Κένυα και ο μπαμπάς του Ομπάμα είναι από την Κένυα οπότε ίσως θα έπρεπε να τον ψηφίσω γι αυτόν τον λόγο.
Στην Τασαχάρα, δεν υπάρχουν τακτικές πηγές πληροφόρησης σχετικά με τον έξω κόσμο, πέρα από το κουτσομπολιό που ακούς από τον κόσμο που έρχεται. Δεν υπάρχουν εφημερίδες, τηλεόραση, ραδιόφωνο ή Ίντερνετ και η πρόσβαση στο μοναδικό τηλέφωνο που υπάρχει είναι αυστηρά περιορισμένη. Μπορείς να γράψεις και να λάβεις γράμματα, όμως δεν νομίζω ότι τα μαζεύουν ή τα παραδίδουν καθημερινά. Και όταν λέμε «γράμματα» εννοούμε αυτό που σήμερα αποκαλείται «snail mail» και παλιά αποκαλούσαμε απλώς «ταχυδρομείο».
Τα τζάνκια της ενημέρωσης φαίνεται δείχνουν να πιστεύουν ότι είτε μπουκώνεσαι διαρκώς με ό,τι γεγονός ή άποψη πετιέται μέσα στη θάλασσα της πληροφορίας, είτε είσαι ένα ανόητο, αδαές πρόβατο που οδηγείται στη σφαγή από τις μεγάλες δυνάμεις. Εγώ από την άλλη, δεν πιστεύω ότι είναι τόσο ζωτικής σημασίας να ξέρεις κάθε λεπτομέρεια γύρω από ό,τι συμβαίνει στον κόσμο. Και δεν εννοώ ότι το κατάλληλο αντίδοτο είναι η μακαριότητα της άγνοιας –η καλύτερη λύση βρίσκεται κάπου στη μέση.
Στο σπίτι μου, μου έρχονται καθημερινά οι Τάιμς του Λος Άντζελες. Δε είμαι συνδρομητής, απλώς εμφανίζονται καθημερινά και φαντάζομαι ότι είμαι στη λίστα των συνδρομητών επειδή ήταν συνδρομητής κάποιος προηγούμενος ενοικιαστής του διαμερίσματος. Αν σταματήσουν να ‘ρχονται, πιθανότατα δε θα γραφτώ συνδρομητής. Όμως μπορεί και να το κάνω ώστε να μπορώ να διαβάζω το κόμικ Λίο (Lio). Για την ενημέρωση που χρειάζομαι, μου αρκεί να ρίξω μια ματιά στους τίτλους –είμαι βέβαιος ότι αν πρόκειται να συμβεί κάποιο γεγονός ζωτικής σημασίας για την ύπαρξή μου, θα το μάθω.
[...]
Μπραντ Ουόρνερ – Τετάρτη 2 Απριλίου 2008
ΥΓ
Λέγοντας Τασαχάρα (Tassajara) ο Ουόρνερ εννοεί ένα μοναστήρι (τρόπον τινά) που ανήκει στο Κέντρο Ζεν του Σαν Φρανσίσκο. Πιο πολλές πληροφορίες, μπορείτε να βρείτε τόσο στη WikiPedia (http://en.wikipedia.org/wiki/Tassajara_Zen_Mountain_Center), όσο και στο ίδιο το Κέντρο Ζεν του Σαν Φρανσίσκο (http://sfzc.org/tassajara/)
Τέλος πάντων, πριν φύγω για τα βουνά, σκέφτηκα ορισμένα πράγματα σχετικά με το όλο κόνσεπτ της ενημέρωσης. Προσωπικά είμαι απολύτως ανενημέρωτος και το χαίρομαι πολύ. Τώρα τελευταία, έχω την εντύπωση ότι όλος ο κόσμος το απολαμβάνει να καυχιέται ότι έχει φάει κόλλημα με την ενημέρωση και την πληροφόρηση, όμως δεν είμαι σίγουρος ότι αυτός είναι και πολύ υγιής τρόπος να ζεις. Για παράδειγμα, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί κάποιος μπορεί να χρειάζεται αυτά τα RSS feeds (ή όπως στο διάολο λέγονται) ώστε να ξέρει ακαριαία πότε γράφω μια καινούρια παπαριά και την ανεβάζω στη σελίδα αυτή.
Τις προάλλες, μου πήρε συνέντευξη ένας τύπος ο οποίος με ρώτησε την άποψή μου για τις επερχόμενες εκλογές. Κι εγώ δεν είχα άποψη. Θέλω να πω, μου φαίνεται ότι ο Ομπάμα θα νικήσει, όμως ποιος μπορεί πραγματικά να ξέρει τι θα γίνει τον Νοέμβριο; Τέλος πάντων, δεν έχω καμιά αξιόλογη άποψη σχετικά με τον Ομπάμα, τη Χίλαρι ή όποιον κατεβάζουν οι Ρεπουμπλικάνοι –ο Μακ Κέιν είναι; Κάποτε έζησα στην Κένυα και ο μπαμπάς του Ομπάμα είναι από την Κένυα οπότε ίσως θα έπρεπε να τον ψηφίσω γι αυτόν τον λόγο.
Στην Τασαχάρα, δεν υπάρχουν τακτικές πηγές πληροφόρησης σχετικά με τον έξω κόσμο, πέρα από το κουτσομπολιό που ακούς από τον κόσμο που έρχεται. Δεν υπάρχουν εφημερίδες, τηλεόραση, ραδιόφωνο ή Ίντερνετ και η πρόσβαση στο μοναδικό τηλέφωνο που υπάρχει είναι αυστηρά περιορισμένη. Μπορείς να γράψεις και να λάβεις γράμματα, όμως δεν νομίζω ότι τα μαζεύουν ή τα παραδίδουν καθημερινά. Και όταν λέμε «γράμματα» εννοούμε αυτό που σήμερα αποκαλείται «snail mail» και παλιά αποκαλούσαμε απλώς «ταχυδρομείο».
Τα τζάνκια της ενημέρωσης φαίνεται δείχνουν να πιστεύουν ότι είτε μπουκώνεσαι διαρκώς με ό,τι γεγονός ή άποψη πετιέται μέσα στη θάλασσα της πληροφορίας, είτε είσαι ένα ανόητο, αδαές πρόβατο που οδηγείται στη σφαγή από τις μεγάλες δυνάμεις. Εγώ από την άλλη, δεν πιστεύω ότι είναι τόσο ζωτικής σημασίας να ξέρεις κάθε λεπτομέρεια γύρω από ό,τι συμβαίνει στον κόσμο. Και δεν εννοώ ότι το κατάλληλο αντίδοτο είναι η μακαριότητα της άγνοιας –η καλύτερη λύση βρίσκεται κάπου στη μέση.
Στο σπίτι μου, μου έρχονται καθημερινά οι Τάιμς του Λος Άντζελες. Δε είμαι συνδρομητής, απλώς εμφανίζονται καθημερινά και φαντάζομαι ότι είμαι στη λίστα των συνδρομητών επειδή ήταν συνδρομητής κάποιος προηγούμενος ενοικιαστής του διαμερίσματος. Αν σταματήσουν να ‘ρχονται, πιθανότατα δε θα γραφτώ συνδρομητής. Όμως μπορεί και να το κάνω ώστε να μπορώ να διαβάζω το κόμικ Λίο (Lio). Για την ενημέρωση που χρειάζομαι, μου αρκεί να ρίξω μια ματιά στους τίτλους –είμαι βέβαιος ότι αν πρόκειται να συμβεί κάποιο γεγονός ζωτικής σημασίας για την ύπαρξή μου, θα το μάθω.
[...]
Μπραντ Ουόρνερ – Τετάρτη 2 Απριλίου 2008
ΥΓ
Λέγοντας Τασαχάρα (Tassajara) ο Ουόρνερ εννοεί ένα μοναστήρι (τρόπον τινά) που ανήκει στο Κέντρο Ζεν του Σαν Φρανσίσκο. Πιο πολλές πληροφορίες, μπορείτε να βρείτε τόσο στη WikiPedia (http://en.wikipedia.org/wiki/Tassajara_Zen_Mountain_Center), όσο και στο ίδιο το Κέντρο Ζεν του Σαν Φρανσίσκο (http://sfzc.org/tassajara/)
No comments:
Post a Comment