Το ησυχαστήριο Ζαζέν του 2006 στη Σιζουόκα τελείωσε και πήγε πολύ καλά, οπότε βρίσκομαι πάλι στη δουλειά μου και φτιάχνω μια διαφήμιση για το περίπτερο που θα έχει η εταιρεία μας στη φετινή έκθεση τηλεόρασης και κινηματογράφου, MIPCOM. Η προθεσμία μου ήταν πριν από κάνα τριάρι βδομάδες κι εγώ κάθομαι και μπλογκάρω. Πάει να πει, πρέπει να τελειώνω γρήγορα.
Το ησυχαστήριο πήγε ΟΚ. Δεν υπήρξαν σοβαρά περιστατικά. Οι άνθρωποι που είχαν έρθει ήταν συμπαθέστατοι και ταξίδεψαν από αρκετά μακριά απλώς και μόνο για να βρεθούν εκεί. Η τελική διάλεξη στο ησυχαστήριο δίνει πάντοτε την ευκαιρία σε όλους τους συμμετέχοντες να πουν τις σκέψεις τους για αυτό που έζησαν και αυτή τη φορά, η πλειονότητα φαίνεται ότι θεώρησε ότι το όλο πράγμα ήταν πολύ εύκολο. Βεβαίως, υπήρξαν και ορισμένοι αντιρρησίες που είπαν ότι ήταν αρκετά ζόρικο –αν, ωστόσο, θέλετε να δείτε το πρόγραμμα και να βγάλετε προσωπικά συμπεράσματα, κάντε κλικ στο σχετικό λινκ που βρίσκεται στο τέλος του άρθρου.
‘Όταν άρχισα να πηγαίνω στα ησυχαστήρια αυτά, το πρόγραμμα μου είχε φανεί ζόρικο του κερατά. Πλέον, μου φαίνεται μια χαρά –ούτε λίγο, ούτε πολύ. Ξέρω πολύ καλά ότι υπάρχουν πάμπολλα ησυχαστήρια με πολύ πιο αυστηρό πρόγραμμα, όμως κάτι τέτοιο μου πέφτει πολύ εύκολο και προτιμώ κάτι πιο ζόρικο.
«Τι έγινε;» Θα λέτε από μέσα σας. Πώς μπορεί ένα ησυχαστήριο με λιγότερες περιόδους Ζαζέν να είναι πιο σκληρό από ένα ησυχαστήριο που αναγκάζεσαι να κάθεσαι από την ανατολή του ήλιου ως τη δύση του, με ίσα-ίσα κάνα διάλειμμα για κατούρημα και που οι μισοί συμμετέχοντες προτιμούν να κάθονται όλη νύχτα αντί να πάνε για ύπνο το τρίωρο που τους παρέχεται; Είναι πιο σκληρό, επειδή το πρόγραμμα που ακολουθούμε εμείς, αναγκάζει τους συμμετέχοντες να αναλάβουν την ευθύνη για το τι θα κάνουν κατά τη διάρκεια του ησυχαστηρίου. Τίποτα δεν το κάνει κάποιος άλλος για λογαριασμό σου. Αν δεν φέρεις εσύ ο ίδιος μαζί σου τη σφοδρότητα, κανείς δε θα στη χαρίσει. Αν το ησυχαστήριο είναι υπερβολικά εύκολο, ίσως το παίρνεις εσύ πολύ ελαφρά. Και ίσως γι αυτό με ζόρισε εμένα πολύ τον πρώτο καιρό: επειδή έπεφτα με τα μούτρα. ΟΥΑΑΑΑΑΑΑΑ!!
Ο άλλος λόγος που το πρόγραμμα που ακολουθούμε είναι αυτό και όχι κάποιο πιο πιεστικό, είναι επειδή το έφτιαξε ο Δάσκαλος Κόντο Σαουάκι και αντικατοπτρίζει τη δική του αντίληψη περί Ζαζέν –ο Δάσκαλος Κόντο πίστευε ότι το Ζαζέν είναι κάτι φυσιολογικό που αποτελεί μέρος της καθημερινής ζωής του ανθρώπου και δεν πίστευε ότι το ησυχαστήριο είναι κάτι σπέσιαλ που πας για να επαναφορτίσεις τις πνευματικές σου μπαταρίες. Είναι γεγονός ότι αν πας σε ένα πολύ φορτωμένο ησυχαστήριο, μπορεί μετά να αισθάνεσαι σαν πνευματικός υπεράνθρωπος, με το κεφάλι σου να βουίζει από υπέροχη Κενότητα. Όμως αυτό ακριβώς είναι που προσπαθούμε να αποφύγουμε.
Είναι καλό το να εκτιμάς τη σιωπή και την ηρεμία και είναι καλό να αντιμετωπίζεις τον εαυτό σου για μερικές μέρες χωρίς διακοπή. Συνιστώ ανεπιφύλακτα να πηγαίνει κανείς σε τουλάχιστον ένα ησυχαστήριο τον χρόνο. Αν, ωστόσο, η στάση που ανακαλύπτεις στο ησυχαστήριο δεν μπορεί να μεταφερθεί στην καθημερινή σουτ ζωή, τι αξία έχει; Ή, αν ένα ησυχαστήριο Ζαζέν σου δίνει ένα είδος πνευματικής μαστούρας που σε κάνει να θέλεις να μείνεις στη ζώνη του λυκόφωτος εις τους αιώνας των αιώνων, αμήν, επίσης τι αξία έχει;
Ένα ησυχαστήριο Ζαζέν πρέπει να είναι κάπως σπέσιαλ αλλά όχι πολύ σπέσιαλ. Και, μάγκες, αν έχετε πολύ ελεύθερο χρόνο, μπορείτε να κάνετε αυτό που έκανα κι εγώ τον πρώτο καιρό που πήγαινα: να περνάτε τα διαλείμματά σας στο ζέντο (Σ.τ.Μ. Η αίθουσα στην οποία γίνεται η άσκηση του Ζαζέν) .
Μπραντ Ουόρνερ – Τετάρτη 6 Σεπτεμβρίου 2006
Σ.τ.Μ. Το σάιτ της έκθεσης MIPCOM (για όσους ενδιαφέρονται) βρίσκεται εδώ. Όσο για το πρόγραμμα του σέσιν, αυτό του 2006 έχει κατέβει, όμως το αντίστοιχο από τον Μάιο του 2009, βρίσκεται εδώ (σε μορφή αρχείου PDF).
No comments:
Post a Comment