Άουμ

[...]

Σήμερα το απόγευμα γύρισα από την Ιαπωνία. Η μεγάλη είδηση στην από ‘κει πλευρά (πέρα από την επικείμενη ορκωμοσία του νέου πρωθυπουργού) σχετίζεται με τον Σόκο Ασαχάρα, τον πρώην ηγέτη της αίρεσης Άουμ Σινρίκιο (Απόλυτη Αλήθεια) που στο όνομα του Βουδισμού έκανε επίθεση με θανατηφόρο αέριο στο μετρό του Τόκιο το 1995. Ο Ασαχάρα έχασε πρόσφατα την τελευταία του έφεση κατά της θανατικής ποινής με την οποία καταδικάστηκε πριν από μερικά χρόνια (νομίζω το 2004) για τον ρόλο που έπαιξε στη μαζική δολοφονία (12 άτομα πέθαναν και χιλιάδες άλλα είχαν παρενέργειες από το αέριο, ενώ άλλα 7 πέθαναν σε μια δοκιμαστική επίθεση που είχε κάνει η οργάνωση το 1994, στην πόλη Ματσουμότο). Σε όλη τη διάρκεια της δίκης, ο Ασαχάρα αρνήθηκε να μιλήσει για να υπερασπιστεί τον εαυτό του –γενικά αρνήθηκε να μιλήσει, πέρα από την αινιγματική δήλωση στα Αγγλικά, «Μιλάω λίγο». Η φράση αυτή είναι μια στάνταρ αγγλική φράση που μαθαίνουν στο σχολείο τα γιαπωνεζόπουλα, κάτι ανάλογο με το «Je parle un petit peux de Francais» [Σ.τ.Μ. «Μιλάω λίγα Γαλλικά»] που ξέρω να πω κι εγώ, παρότι δεν ξέρω καθόλου Γαλλικά.

Παραδόξως, ο Ασαχάρα έχει ακόμα πιστούς. Η οργάνωση έχει αλλάξει το όνομά της σε Άλεφ και αποκηρύσσει τον πρώην ηγέτη της, εξακολουθώντας ωστόσο ν α τον θεωρεί «διάνοια του διαλογισμού» –ό,τι κι αν σημαίνει αυτό. Στην Ιαπωνία υπάρχει μεγάλη ανησυχία ότι όταν εκτελεστεί ο Ασαχάρα, οι εναπομείναντες οπαδοί του μπορεί να κάνουν κάποια επίθεση για αντίποινα. Και η ανησυχία αυτή είναι λογική παρότι η αίρεση δεν έχει ούτε το μέγεθος, ούτε την οικονομική δύναμη που είχε πριν από 11 χρόνια.

Για μένα, το ενδιαφέρον στοιχείο όλης της υπόθεσης ήταν ένας συγκεκριμένος τύπος που εμφανιζόταν στην τηλεόραση κάθε φορά που είχε κάποιο ρεπορτάζ ή εκπομπή για την Άουμ. Ο τύπος είναι μια αστεία μούρη, ψηλός και αδύνατος με μακριά μαλλιά βαμμένα πλατινέ και με ένα γενάκι που μοιάζει μ’ αυτό που έχει ο Τζορτζ Χάρισον στο εξώφυλλο του All Things Must Pass. Είναι πάντα ντυμένος σαν μόλις να ήρθε από το Γούντστοκ και μερικές φορές φοράει ένα πράμα που μοιάζει με φούστα –όχι ακριβώς γυναικεία φούστα, αλλά κάτι πιο χιπιδερό. Ο τύπος αυτός είναι κάτι σαν ειδικός σε οτιδήποτε έχει σχέση με την Άουμ Σινρίκιο και απ’ ό,τι φαίνεται μελετάει την οργάνωση για αρκετά χρόνια και έχει παρακολουθήσει από το ακροατήριο τις περισσότερες δίκες του Ασαχάρα.

Εκείνο που μου ‘κανε εντύπωση είναι ότι, παρότι ένα σωρό «αξιοσέβαστα μέλη της κοινωνίας» (γιατροί, δικηγόροι, επιστήμονες κ.λπ.), είναι μέλη ή πρώην μέλη της Άουμ, αυτός ο τύπος, ο οποίος προφανώς είναι καμένος, ήταν αρκετά έξυπνος ώστε να μείνει μακριά τους. Και νομίζω ότι αυτό είναι σημαντικό. Άνθρωποι που μπορούν να είναι ο εαυτός τους όπως είναι ο εν λόγω τύπος, φαίνεται ότι έχουν πολύ λιγότερες πιθανότητες να πιαστούν κορόιδα από περιπτώσεις όπως ο Ασαχάρα και διάφοροι σαν αυτόν.

Υπάρχει κόσμος στην Ιαπωνία που ανησυχεί για το αν και κατά πόσον ο Ασαχάρα δικάστηκε δίκαια –οι άνθρωποι αυτοί, επιμένουν ότι είναι ψυχικά άρρωστος και ότι αυτό θα έπρεπε να ληφθεί υπόψη. Φυσικά είναι ψυχικά άρρωστος! Αυτό που με ανησυχεί εμένα, είναι ότι σαφώς δεν πρόκειται για την μόνη στον πλανήτη περίπτωση ψυχικά άρρωστου που αντιμετωπίζεται σοβαρά ως γκουρού από τους ανθρώπους που συνηθίζουν να αντιμετωπίζουν σοβαρά τους γκουρού. Φαίνεται ότι είναι πολλοί αυτοί που αντιλαμβάνονται τα σημάδια της ψυχικής ασθένειας ως αποδείξεις Φώτισης –πρόκειται για το ίδιο σκεπτικό που είχαν οι τύποι που έγραψαν το βιβλίο Zig Zag Zen, σύμφωνα με το οποίο το να φας ένα τριπάκι και να την ακούσεις είναι το ίδιο με τη Φώτιση. Αυτός είναι και ένας από τους πολλούς λόγους που δεν πιστεύω σε αυτού του είδους τη Φώτιση.

Μπραντ Ουόρνερ – Κυριακή 17 Σεπτεμβρίου 2006