Tuesday, June 2, 2009

Γαμώ την εξουσία και Η Εκδίκηση των Δεινόσαυρων



Κατ’ αρχάς και πιο σημαντικό απ’ όλα, ήθελα να σας πω ότι ανέβασα ξανά τη σελίδα μου με τα βιβλία για τους δεινόσαυρους –θα βρείτε το σχετικό λινκ στο τέλος του άρθρου. Την είχα κατεβάσει όταν άλλαξα από το gol.com στο mac.com και πάντα ήθελα να την ανανεώσω επειδή ο σχεδιασμός της είναι σκατά. Όμως δεν την ανανέωσα, οπότε τελικά αποφάσισα να κάνω κάνα-δυο συμβολικές αλλαγές και να ανεβάσω ξανά την παλιά σελίδα. Έχω προσθέσει ένα καινούριο βιβλίο και πιθανότατα θα προσθέσω μερικά ακόμα και, όπως θα δείτε, μερικά από τα λινκς θα σας πάνε στην παλιά μου διεύθυνση στο gol.com που πλέον δε λειτουργεί. Σόρι. Κάποια στιγμή θα το φτιάξω κι αυτό... Λέμε τώρα...

Στο μάθημα του Ζεν σήμερα το πρωί, είχα μια μεγάλη κουβέντα σχετικά με την εξουσία –πρόκειται για ένα πολύ ενδιαφέρον θέμα. Όπως ίσως έχετε προσέξει, είμαι αρκετά αντί-εξουσιαστής. Τα αυτοκόλλητα που είχαν φτιάξει για την προώθηση του βιβλίου μου, του Hardcore Zen (από τα οποία, παρεμπιπτόντως, ποτέ δεν έλαβα ούτε ένα), έλεγαν «Αμφισβήτησε την Εξουσία, Αμφισβήτησε την Πραγματικότητα». Η αμφισβήτηση της πραγματικότητας είναι ένα μεγάλο κομμάτι της βουδιστικής φιλοσοφίας. Ο ίδιος ο Βούδας, στη διάσημη Καλαμά Σούτρα, λέει στους μαθητές του να αμφισβητήσουν ακόμα και τη δική του εξουσία/αυθεντία. Ο Βουδισμός δε διδάσκει την τυφλή αποδοχή δογμάτων ή παραδόσεων.

Ωστόσο, ο Βουδισμός δε διδάσκει ούτε αυτό που οι περισσότεροι άνθρωποι θεωρούν ως το αντίθετο. Δε διδάσκει το να παίρνεις μια ψιλό-ψόφια στάση του τύπου «γαμώ την εξουσία» απέναντι στα πάντα. Το αστείο με όλους αυτούς τους ψυχάκηδες, αντί-εξουσιαστές, εικονοκλάστες Δασκάλους του Ζεν που κυκλοφορούν, είναι ότι όλοι τους αποδέχονται την παράδοση του Ζεν. Όσο εικονοκλάστες και αν είναι, εξακολουθούν να ξυρίζουν τα κεφάλια τους, να φοράνε τα ράσα τους και να συμμετέχουν στις διάφορες τελετές και τυπικά που συνδέονται με την άσκηση του Ζεν. Πάρτε για παράδειγμα τον Κόντο Σαουάκι, ο οποίος πάντοτε θεωρούταν ο απόλυτος επαναστάτης μοναχός. Αν δείτε τη φωτογραφία του που συνοδεύει το ποστ αυτό, θα δείτε ότι φοράει τα ίδια ράσα και έχει το γνωστό λουκ του σκίνχεντ που έχουν όλοι οι μοναχοί του Ζεν. Γιατί; Αν ήταν τόσο εικονοκλάστης, γιατί δεν είπε «δε γαμιέται», δεν άφησε τα μαλλιά του να μακρύνουν και δε φόραγε καμπάνες;

Το έχω αναρωτηθεί κι εγώ πολλές φορές. Στο Hardcore Zen, έχω γράψει ήδη πόσο απρόθυμα αποδέχτηκα έναν ρόλο θρησκευτικής εξουσίας/αυθεντίας. Τις σιχαίνομαι τις γαμημένες θρησκευτικές αυθεντίες. Επιπλέον, είμαι εντελώς άχρηστος ως τέτοιου είδους φιγούρα –κανείς δε με παίρνει στα σοβαρά. Μια φορά, όταν δούλευα ως αντικαταστάτης δάσκαλος, με είχαν στείλει σε ένα νηπιαγωγείο και τα πιτσιρίκια με καβάλησαν εντελώς! Χρειάστηκε να ζητήσω βοήθεια από το γραφείο γιατί αλλιώς θα με είχαν φάει ζωντανό.

Υπάρχει, ωστόσο, και μια άλλη πλευρά της εξουσίας που είναι σημαντική. Όλες οι φιγούρες εξουσίας, είναι εσύ. Πολύς κόσμος γουστάρει τρελά αυτό το «όλα είναι ένα» του βουδισμού –ακούγεται πολύ αγαπησιάρικο και καλοσυνάτο. Όμως παιδιά, θυμηθείτε ότι το «όλα είναι ένα», σημαίνει ότι εσύ είσαι ο Τζορτζ Γ. Μπους. Δεν υπάρχει καμιά διαφορά μεταξύ σας. Η ισχύς και η εξουσία του Τζορτζ, προέρχονται από εσένα και μόνο από εσένα.

Λέω για τον Τζορτζ επειδή φαίνεται ότι τώρα τελευταία όλοι τον μισούν (προσωπικά δεν τον μισώ –ούτε αυτόν, ούτε τον Ρόνι Ρέιγκαν– όμως αυτή είναι μια άλλη ιστορία). Δεν έχει σημασία με ποιο πρόσωπο εξουσίας τα ‘χεις βάλει –μπορεί να είναι ο μπάτσος που σε σταματάει στον δρόμο επειδή δε γουστάρει τη μούρη σου στη γειτονιά του, μπορεί να είναι το αφεντικό σου με την αναπνοή που βρωμάει ψαρίλα, μπορεί να είναι ένας δάσκαλος, ένας κριτικός, οποιοσδήποτε σε εμποδίζει να κάνεις αυτό που θες. Όλοι αυτοί δεν είναι άλλος από τον εαυτό σου. Δεν πάω να κάνω τον χαριτωμένο, ούτε μιλάω μεταφορικά: είναι όλοι τους εσύ γιατί δεν μπορεί να είναι κανείς άλλος.

Πολύς κόσμος που γουστάρει τη φάση του Ζεν δε θέλει να το πάει ως εκεί που πάει –στους τύπους αυτούς αρέσει η ιδέα του να γίνεσαι ένα με το Σύμπαν, αρκεί από το Σύμπαν να εξαιρούνται οι άνθρωποι και τα πράγματα που δε γουστάρουν. Όμως δεν πάει έτσι –δεν μπορείς να κάνεις εξαιρέσεις, ούτε αντικαταστάσεις. Αν θέλεις να είσαι ένα με τα πάντα, πρέπει να είσαι προετοιμασμένος για το τι σημαίνει αυτό. Και δε νομίζω ότι είναι όλοι.

Όταν βρίσκεσαι αντιμέτωπος με μια δυσάρεστη εξουσία/αυθεντία, πρέπει να την αμφισβητήσεις –αυτό είναι βέβαιο. Πρέπει όμως να την αμφισβητήσεις μέχρι τέλους, πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει να αμφισβητήσεις και την αντίδρασή σου στην εξουσία αυτή. Να αμφισβητήσεις γιατί μαίνεσαι εναντίον της –αυτό είναι εξίσου σημαντικό.

Χρειάζεσαι πειθαρχία. Χρειάζεσαι περιορισμούς. Χρειάζεσαι όρια. Το να χτυπιέσαι εναντίον όλων όσων σε δεσμεύουν είναι πολύ πιτσιρικάδικο. Στο τραγούδι Teenage Wind, ο Φρανκ Ζάππα (Frank Zappa) λέει «Ελευθερία είναι όταν δε χρειάζεται να κάνεις τίποτα ή να πληρώσεις για τίποτα –θέλουμε να είμαστε ελεύθεροι!
» (“Freedom is when you don’t have to do nothing or pay for nothing, we want to be free!”) Αυτό το είδος της εφηβικής ελευθερίας είναι που προσπαθούν να φέρουν στο Ζεν πολλοί άνθρωποι, όμως στην προκειμένη περίπτωση δεν παίζει. (Και για να μην προσβληθούν τυχόν πιτσιρικάδες που το διαβάζουν αυτό, το είδος του «εφηβικού» στο οποίο αναφέρομαι, επηρεάζει όλες τις ηλικίες).

Το Ζαζέν είναι η απόλυτη ελευθερία. Όμως, μπορείς να βρεις την απόλυτη ελευθερία μόνο μέσα σε μια άσκηση που είναι ιδιαίτερα περιοριστική. Είναι ειρωνικό, όμως συμβαίνει να είναι αλήθεια. Η πραγματική ελευθερία είναι όταν ανακαλύπτεις ότι το μόνο άτομο το οποίο θα μπορούσε ποτέ να σε δεσμεύσει, είσαι εσύ. Αυτό που εμφανίζεται ως εξωτερικές πηγές εξουσίας, δεν έρχεται απ’ έξω.

Πρόκειται για κάτι που είναι πολύ δύσκολο να το αποδεχτείς. Παρόλο που το ξέρω μέχρι τα νύχια των ποδιών μου, με ζορίζει αφάνταστα και εξακολουθώ να το παλεύω κάθε γαμημένη μέρα.

Τέλος πάντων, τέλος το παραλήρημά μου –ελπίζω να σας άρεσε. Πρέπει να πάω να κάνω κάτι αυτά...

Μπραντ Ουόρνερ – Σάββατο 26 Αυγούστου 2006

Σ.τ.Μ. Η σελίδα του Μπραντ Ουόρνερ με τα βιβλία για τους δεινόσαυρους, βρίσκεται εδώ. H Καλαμά Σούτρα, όπως έχουμε πει και παλιότερα, βρίσκεται εδώ. Και ο Φρανκ Ζάππα, βρίσκεται (δυστυχώς, μόνο) εδώ.

No comments: