[...]
Αν δεν το έχετε κάνει ήδη, διαβάστε το προηγούμενό μου ποστ ή, τουλάχιστον, το απόσπασμα από τον Ντόγκεν –είναι πολύ καλό (το απόσπασμα, εννοώ).
Μου έγραψε εχτές ο τύπος που την έκανε από το ησυχαστήριο. Τον ενόχλησε που τον αποκάλεσα κωλοτρυπίδη –λυπάμαι γι αυτό καθώς νόμιζα ότι ήταν σαφές ότι επρόκειτο για αστείο. Από τη στιγμή που δεν έγραψα το όνομά του, είναι προφανές ότι δεν επρόκειτο για προσωπική επίθεση. Πρόθεσή μου, ήταν να επισημάνω ότι το να φύγεις κρυφά από ένα ησυχαστήριο Ζεν δεν είναι σωστή συμπεριφορά ώστε στο μέλλον, όποιος πάει σε κάτι τέτοιο να το ξέρει. Και δεν εννοώ μόνο όποιος πάει στα δικά μας ησυχαστήρια, αλλά γενικά. Το να πας σε ένα ησυχαστήριο Ζεν δεν είναι το ίδιο με το να πας στη Ντίσνεϊλαντ ή στο Club Med. Δεν είσαι ούτε πελάτης, ούτε φιλοξενούμενος και δουλειά των οργανωτών δεν είναι να σε υπηρετούν ή να δουλεύουν για σένα. Συμμετέχεις ενεργά και θεωρείται δεδομένο ότι θα δουλέψεις μαζί με τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας ώστε να μπορέσει να γίνει το ησυχαστήριο. Όταν φεύγεις χωρίς να ενημερώσεις κανέναν, οι υπόλοιποι θα πρέπει να μαζέψουν τα μπόσικα που αφήνεις πίσω σου και αυτό είναι προβληματικό.
Σύμφωνα με τον τύπο, «Ο λόγος που έφυγα ήταν απλός: ήταν η συμπεριφορά σου. Δίνεις την εικόνα ενός εγωκεντρικού ξερόλα παπάρα με ράσα και ότι η μόνη άποψη περί Ζεν που μετράει είναι η δική σου». Επίσης, παραπονέθηκε σχετικά με το «απολύτως απρόσωπο και αστόχαστο στιλ του ησυχαστηρίου» και είπε ότι «ίσως αν είχαμε περισσότερο χρόνο να συζητήσουμε μεταξύ μας και να γνωρίσουμε ο ένας τον άλλον, ίσως αυτό να μην ήταν πρόβλημα».
Νομίζω ότι τα σημεία αυτά χρειάζονται σχολιασμό, όχι μόνο για τον συγκεκριμένο αλλά για οποιονδήποτε διαβάζει τις σελίδες αυτές, κυρίως επειδή ορισμένοι από εσάς μπορεί να σκέφτονται να συμμετάσχουν σε κάποιο ησυχαστήριο (Ζεν ή άλλης σχολής), δικό μας ή άλλου δασκάλου.
Όταν συμμετέχεις σε ένα ησυχαστήριο Ζαζέν της Ντόγκεν Σάνγκα, συμφωνείς να περάσεις τον χρόνο σου κάνοντας Ζεν στο στιλ της Ντόγκεν Σάνγκα, σύμφωνα με τις οδηγίες ενός δασκάλου της Ντόγκεν Σάνγκα. Αυτό ισχύει για οποιοδήποτε ησυχαστήριο: όταν πας σε ένα ησυχαστήριο της Αστάνγκα Γιόγκα, προφανώς θα κάνεις Αστάνγκα Γιόγκα και δεν έχει νόημα να παραπονιέσαι που δεν είναι Ιγιενγκάρ Γιόγκα. Σας εγγυώμαι ότι κάθε σοβαρός δάσκαλος του Ζεν πιστεύει ότι η δική του άποψη περί Ζαζέν είναι η μόνη που μετράει –θα έφτανα μάλιστα στο σημείο να πω ότι αν βρεις έναν δάσκαλο που δεν το πιστεύει αυτό, καλά θα κάνεις να τον αποφύγεις, καθώς ένας δάσκαλος που δεν το πιστεύει είναι σχεδόν βέβαιο ότι είναι απατεώνας και θα προσπαθήσει να στα πάρει. Όλοι μου οι δάσκαλοι υπήρξαν εγωκεντρικοί, ξερόλες παπάρες.
Όσον αφορά το απρόσωπο και αστόχαστο στιλ του ησυχαστηρίου, τα ησυχαστήρια της Ντόγκεν Σάνγκα είναι ίσως τα πιο ζεστά, φιλικά και κοινωνικά ησυχαστήρια στην πιάτσα του Ζεν. Από ό,τι έχω ακούσει, όταν πας στα ησυχαστήρια του ειδώλου του φίλου μας, του κ. Τικ Νιοτ Χαν, όχι μόνο δεν μπορείς να μιλήσεις στους άλλους συμμετέχοντες αλλά δεν μπορείς καν να τους κοιτάξεις κατάματα. Δεν ξέρω αν αυτό ισχύει όντως στην περίπτωση των ησυχαστηρίων του Τικ Νιοτ Χαν (αν κάνω λάθος, είμαι σίγουρος ότι κάποιος θα σπεύσει να με διορθώσει), όμως ξέρω ότι τέτοια πράγματα συμβαίνουν σε πολλά ησυχαστήρια. Ο τύπος που μου έγραψε, ήθελε να τον αφήσω να τοποθετεί τα χέρια του διαφορετικά από όλους τους άλλους, επειδή δεν ήξερε τον τρόπο που τα τοποθετούμε εμείς. Εγώ προσπάθησα να τον πείσω να κάνει αυτό που κάναμε οι υπόλοιποι –γαμώ την πουτάνα μου, υπάρχουν ησυχαστήρια που αν προσπαθήσεις να κάνεις κάτι διαφορετικά από τους άλλους, θα σου βάλουν τις φωνές και θα σε κοπανήσουν με ένα ματσούκι! Δεν υπερβάλλω. Ώρες-ώρες, νομίζω ότι παραείμαστε καλά παιδιά. Φαίνεται ότι έχουμε την προσδοκία ότι αυτοί που συμμετέχουν στα ησυχαστήριά μας, θα είναι κάπως ώριμοι και δε θα ‘χουν ανάγκη να τους κοπανάμε με τα ξύλα.
Το θέμα όμως δεν είναι αν τα ησυχαστήριά μας είναι φιλικά και ζεστά ή όχι. Το θέμα είναι ότι όταν πρόκειται να δηλώσεις συμμετοχή σε ένα ησυχαστήριο Ζεν, πρέπει πρώτα να την ψάξεις λίγο. Και αυτό δεν το λέω μόνο για τον συγκεκριμένο τύπο αλλά για όλους και δεν το λέω μόνο για τα δικά μας ησυχαστήρια αλλά για οποιοδήποτε (και όχι μόνο για τα ησυχαστήρια Ζεν, αλλά και για τα ησυχαστήρια κάθε είδους διαλογισμού ή Γιόγκα ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο). Κάθε φορά που κάποιος τα παίρνει στα ησυχαστήριά μας, είναι επειδή δεν έχει την παραμικρή ιδέα τι να περιμένει. Και δεν πιστεύω ότι αυτό το πρόβλημα το έχουμε μόνο εμείς στα δικά μας ησυχαστήρια.
Πριν πάω στο πρώτο μου ησυχαστήριο Ζεν, είχα φροντίσει να διαβάσω ό,τι μπορούσα να βρω σχετικά ώστε να έχω μια ιδέα τι να περιμένω. Και, μάγκες, μιλάω πριν τα Ιντερνέτια –πα’ να πει δεν είχα στη διάθεσή μου το Google ώστε να γράψω «ησυχαστήριο Ζεν» και να μου έρθουν πίσω ένα εκατομμύριο απαντήσεις με ημερολόγια διαφόρων που είχαν πάει και ήξεραν τι γίνεται. Αρχίδια –στη δημόσια βιβλιοθήκη του Άκρον, υπήρχαν το πολύ τρία βιβλία περί Βουδισμού και αυτά είχαν γραφτεί το 1874. Προσοχή: δεν το παίζω σε στιλ «Αχ, στις μέρες μου έπρεπε να περπατάμε κάθε μέρα δέκα χιλιόμετρα μέσα στο χιόνι για να πάμε σχολείο», αλλά ειλικρινά δεν μπορώ να δικαιολογήσω κανέναν που εν έτει 2008 δεν καταβάλλει την παραμικρή προσπάθεια να μάθει κάτι για μια δραστηριότητα πριν την κάνει. Τα ησυχαστήριά μας είναι μια πιο εύκολη και φιλική εκδοχή των πραγμάτων που θα βρείτε σε εκατό μεριές στο Ίντερνετ.
Τέλος πάντων, πριν το ησυχαστήριο της επόμενης χρονιάς, μάλλον θα φτιάξω ένα βιβλιαράκι με οδηγίες και θα το βάλω κάπου online ώστε ο κόσμος να ξέρει τι να περιμένει.
Και πάλι συγνώμη λοιπόν, κ. Τρυπίδη. Δεν υπάρχει τίποτα προσωπικό. Όμως ευχαριστώ που μου δώσατε την ευκαιρία να αναφερθώ στο θέμα αυτό. Και, πάλι, κατανοήστε ότι όλα αυτά που λέω δεν τα λέω για να τα ακούσετε μόνο εσείς –δε θα χάλαγα δυο ώρες από τη ζωή μου (τόσο μου πήρε να γράψω το κείμενο αυτό), μόνο και μόνο για να απευθυνθώ σε ένα συγκεκριμένο άτομο. Το πρόβλημα είναι γενικότερο.
Όβερ εντ άουτ.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ
Για να μην παρεξηγηθώ: προφανώς, καθένας μπορεί να φύγει από ένα ησυχαστήριο Ζεν για οποιονδήποτε λόγο, έτσι; Όμως αν είναι να το κάνετε, πείτε το κατευθείαν στους οργανωτές. Και αυτό που λέω, ισχύει για όλα τα ησυχαστήρια, οποιασδήποτε παράδοσης.
Μπραντ Ουόρνερ – Πέμπτη 27 Σεπτεμβρίου 2007
Αν δεν το έχετε κάνει ήδη, διαβάστε το προηγούμενό μου ποστ ή, τουλάχιστον, το απόσπασμα από τον Ντόγκεν –είναι πολύ καλό (το απόσπασμα, εννοώ).
Μου έγραψε εχτές ο τύπος που την έκανε από το ησυχαστήριο. Τον ενόχλησε που τον αποκάλεσα κωλοτρυπίδη –λυπάμαι γι αυτό καθώς νόμιζα ότι ήταν σαφές ότι επρόκειτο για αστείο. Από τη στιγμή που δεν έγραψα το όνομά του, είναι προφανές ότι δεν επρόκειτο για προσωπική επίθεση. Πρόθεσή μου, ήταν να επισημάνω ότι το να φύγεις κρυφά από ένα ησυχαστήριο Ζεν δεν είναι σωστή συμπεριφορά ώστε στο μέλλον, όποιος πάει σε κάτι τέτοιο να το ξέρει. Και δεν εννοώ μόνο όποιος πάει στα δικά μας ησυχαστήρια, αλλά γενικά. Το να πας σε ένα ησυχαστήριο Ζεν δεν είναι το ίδιο με το να πας στη Ντίσνεϊλαντ ή στο Club Med. Δεν είσαι ούτε πελάτης, ούτε φιλοξενούμενος και δουλειά των οργανωτών δεν είναι να σε υπηρετούν ή να δουλεύουν για σένα. Συμμετέχεις ενεργά και θεωρείται δεδομένο ότι θα δουλέψεις μαζί με τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας ώστε να μπορέσει να γίνει το ησυχαστήριο. Όταν φεύγεις χωρίς να ενημερώσεις κανέναν, οι υπόλοιποι θα πρέπει να μαζέψουν τα μπόσικα που αφήνεις πίσω σου και αυτό είναι προβληματικό.
Σύμφωνα με τον τύπο, «Ο λόγος που έφυγα ήταν απλός: ήταν η συμπεριφορά σου. Δίνεις την εικόνα ενός εγωκεντρικού ξερόλα παπάρα με ράσα και ότι η μόνη άποψη περί Ζεν που μετράει είναι η δική σου». Επίσης, παραπονέθηκε σχετικά με το «απολύτως απρόσωπο και αστόχαστο στιλ του ησυχαστηρίου» και είπε ότι «ίσως αν είχαμε περισσότερο χρόνο να συζητήσουμε μεταξύ μας και να γνωρίσουμε ο ένας τον άλλον, ίσως αυτό να μην ήταν πρόβλημα».
Νομίζω ότι τα σημεία αυτά χρειάζονται σχολιασμό, όχι μόνο για τον συγκεκριμένο αλλά για οποιονδήποτε διαβάζει τις σελίδες αυτές, κυρίως επειδή ορισμένοι από εσάς μπορεί να σκέφτονται να συμμετάσχουν σε κάποιο ησυχαστήριο (Ζεν ή άλλης σχολής), δικό μας ή άλλου δασκάλου.
Όταν συμμετέχεις σε ένα ησυχαστήριο Ζαζέν της Ντόγκεν Σάνγκα, συμφωνείς να περάσεις τον χρόνο σου κάνοντας Ζεν στο στιλ της Ντόγκεν Σάνγκα, σύμφωνα με τις οδηγίες ενός δασκάλου της Ντόγκεν Σάνγκα. Αυτό ισχύει για οποιοδήποτε ησυχαστήριο: όταν πας σε ένα ησυχαστήριο της Αστάνγκα Γιόγκα, προφανώς θα κάνεις Αστάνγκα Γιόγκα και δεν έχει νόημα να παραπονιέσαι που δεν είναι Ιγιενγκάρ Γιόγκα. Σας εγγυώμαι ότι κάθε σοβαρός δάσκαλος του Ζεν πιστεύει ότι η δική του άποψη περί Ζαζέν είναι η μόνη που μετράει –θα έφτανα μάλιστα στο σημείο να πω ότι αν βρεις έναν δάσκαλο που δεν το πιστεύει αυτό, καλά θα κάνεις να τον αποφύγεις, καθώς ένας δάσκαλος που δεν το πιστεύει είναι σχεδόν βέβαιο ότι είναι απατεώνας και θα προσπαθήσει να στα πάρει. Όλοι μου οι δάσκαλοι υπήρξαν εγωκεντρικοί, ξερόλες παπάρες.
Όσον αφορά το απρόσωπο και αστόχαστο στιλ του ησυχαστηρίου, τα ησυχαστήρια της Ντόγκεν Σάνγκα είναι ίσως τα πιο ζεστά, φιλικά και κοινωνικά ησυχαστήρια στην πιάτσα του Ζεν. Από ό,τι έχω ακούσει, όταν πας στα ησυχαστήρια του ειδώλου του φίλου μας, του κ. Τικ Νιοτ Χαν, όχι μόνο δεν μπορείς να μιλήσεις στους άλλους συμμετέχοντες αλλά δεν μπορείς καν να τους κοιτάξεις κατάματα. Δεν ξέρω αν αυτό ισχύει όντως στην περίπτωση των ησυχαστηρίων του Τικ Νιοτ Χαν (αν κάνω λάθος, είμαι σίγουρος ότι κάποιος θα σπεύσει να με διορθώσει), όμως ξέρω ότι τέτοια πράγματα συμβαίνουν σε πολλά ησυχαστήρια. Ο τύπος που μου έγραψε, ήθελε να τον αφήσω να τοποθετεί τα χέρια του διαφορετικά από όλους τους άλλους, επειδή δεν ήξερε τον τρόπο που τα τοποθετούμε εμείς. Εγώ προσπάθησα να τον πείσω να κάνει αυτό που κάναμε οι υπόλοιποι –γαμώ την πουτάνα μου, υπάρχουν ησυχαστήρια που αν προσπαθήσεις να κάνεις κάτι διαφορετικά από τους άλλους, θα σου βάλουν τις φωνές και θα σε κοπανήσουν με ένα ματσούκι! Δεν υπερβάλλω. Ώρες-ώρες, νομίζω ότι παραείμαστε καλά παιδιά. Φαίνεται ότι έχουμε την προσδοκία ότι αυτοί που συμμετέχουν στα ησυχαστήριά μας, θα είναι κάπως ώριμοι και δε θα ‘χουν ανάγκη να τους κοπανάμε με τα ξύλα.
Το θέμα όμως δεν είναι αν τα ησυχαστήριά μας είναι φιλικά και ζεστά ή όχι. Το θέμα είναι ότι όταν πρόκειται να δηλώσεις συμμετοχή σε ένα ησυχαστήριο Ζεν, πρέπει πρώτα να την ψάξεις λίγο. Και αυτό δεν το λέω μόνο για τον συγκεκριμένο τύπο αλλά για όλους και δεν το λέω μόνο για τα δικά μας ησυχαστήρια αλλά για οποιοδήποτε (και όχι μόνο για τα ησυχαστήρια Ζεν, αλλά και για τα ησυχαστήρια κάθε είδους διαλογισμού ή Γιόγκα ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο). Κάθε φορά που κάποιος τα παίρνει στα ησυχαστήριά μας, είναι επειδή δεν έχει την παραμικρή ιδέα τι να περιμένει. Και δεν πιστεύω ότι αυτό το πρόβλημα το έχουμε μόνο εμείς στα δικά μας ησυχαστήρια.
Πριν πάω στο πρώτο μου ησυχαστήριο Ζεν, είχα φροντίσει να διαβάσω ό,τι μπορούσα να βρω σχετικά ώστε να έχω μια ιδέα τι να περιμένω. Και, μάγκες, μιλάω πριν τα Ιντερνέτια –πα’ να πει δεν είχα στη διάθεσή μου το Google ώστε να γράψω «ησυχαστήριο Ζεν» και να μου έρθουν πίσω ένα εκατομμύριο απαντήσεις με ημερολόγια διαφόρων που είχαν πάει και ήξεραν τι γίνεται. Αρχίδια –στη δημόσια βιβλιοθήκη του Άκρον, υπήρχαν το πολύ τρία βιβλία περί Βουδισμού και αυτά είχαν γραφτεί το 1874. Προσοχή: δεν το παίζω σε στιλ «Αχ, στις μέρες μου έπρεπε να περπατάμε κάθε μέρα δέκα χιλιόμετρα μέσα στο χιόνι για να πάμε σχολείο», αλλά ειλικρινά δεν μπορώ να δικαιολογήσω κανέναν που εν έτει 2008 δεν καταβάλλει την παραμικρή προσπάθεια να μάθει κάτι για μια δραστηριότητα πριν την κάνει. Τα ησυχαστήριά μας είναι μια πιο εύκολη και φιλική εκδοχή των πραγμάτων που θα βρείτε σε εκατό μεριές στο Ίντερνετ.
Τέλος πάντων, πριν το ησυχαστήριο της επόμενης χρονιάς, μάλλον θα φτιάξω ένα βιβλιαράκι με οδηγίες και θα το βάλω κάπου online ώστε ο κόσμος να ξέρει τι να περιμένει.
Και πάλι συγνώμη λοιπόν, κ. Τρυπίδη. Δεν υπάρχει τίποτα προσωπικό. Όμως ευχαριστώ που μου δώσατε την ευκαιρία να αναφερθώ στο θέμα αυτό. Και, πάλι, κατανοήστε ότι όλα αυτά που λέω δεν τα λέω για να τα ακούσετε μόνο εσείς –δε θα χάλαγα δυο ώρες από τη ζωή μου (τόσο μου πήρε να γράψω το κείμενο αυτό), μόνο και μόνο για να απευθυνθώ σε ένα συγκεκριμένο άτομο. Το πρόβλημα είναι γενικότερο.
Όβερ εντ άουτ.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ
Για να μην παρεξηγηθώ: προφανώς, καθένας μπορεί να φύγει από ένα ησυχαστήριο Ζεν για οποιονδήποτε λόγο, έτσι; Όμως αν είναι να το κάνετε, πείτε το κατευθείαν στους οργανωτές. Και αυτό που λέω, ισχύει για όλα τα ησυχαστήρια, οποιασδήποτε παράδοσης.
Μπραντ Ουόρνερ – Πέμπτη 27 Σεπτεμβρίου 2007
2 comments:
πολυ καλο το μπλογκ
Ευχαριστώ.
Post a Comment