Δε θέλω να ροκάρω όλη νύχτα ή να παρτάρω όλη μέρα

Λοιποοοόν. Την Τετάρτη μίλησα στη Δημόσια βιβλιοθήκη του Άκρον. Και το ίδιο βράδυ, έπαιξα με τους 0DFx. Την Πέμπτη, ηχογραφήσαμε μάλιστα και κάτι κομμάτια με τους 0DFx για ένα καινούριο CD που –ελπίζω– ότι θα κυκλοφορήσει σύντομα. Εχτές το βράδυ (Παρασκευή), έδειξα το ντοκιμαντέρ μου, το Cleveland's Screaming στο Κλήβελαντ και απόψε (Σάββατο), έχουμε άλλη μια συναυλία με τους 0DFx. Τη δευτέρα θα πάω στο Μάνσφιλντ για μια ακόμα ομιλία περί Ζεν [...]. Μάλιστα. Εδώ, μπορείτε να βρείτε μια φωτογραφία του Τζίμι Ίμιτζ (Jimi Imij), του βασικού... τραγουδιστή των φοβερών και τρομερών Defex από τη συναυλία της Τετάρτης. Στο στήθος του, γράφει "R.I.P GUNS." (αναπαυθείτε εν ειρήνη, GUNS). Οι Guns, ήταν ένα χάρντκορ ντουέτο που έπαιζε πολύ συχνά μαζί μας, όμως δυστυχώς και οι δύο έχουν πλέον αποδημήσει στο Μεγάλο Κενό. Στο λάιβ μας, παίξαμε ένα από τα κομμάτια τους.

Εχτές το βράδυ, πήγα για ύπνο στις 4 το πρωί, δηλαδή μισή ώρα από την ώρα που θα ξυπνούσα αν ήμουν σε ησυχαστήριο Ζεν. Αυτό το πράγμα, μπορώ ακόμα να το κάνω από καιρού εις καιρόν, χωρίς πολύ σοβαρές συνέπειες, όμως δεν νομίζω ότι θα μπορούσα να το κάνω σε μόνιμη βάση. Προτιμώ να έχω ένα πρόγραμμα που να πλησιάζει στο φυσιολογικό. Δε μου αρέσει να ξυπνάω στις 10 ή στις 11 –κάποτε το έκανα συνέχεια, όμως πια αν το κάνω αισθάνομαι ότι έχω χάσει όλη μου τη μέρα. Φαντάζομαι ότι αυτό συμβαίνει επειδή πλέον έχω την εμπειρία του τι σημαίνει πρωί –και εννοώ, πραγματικό πρωί, την αυγή. Αν το βιώσεις αυτό το πράμα, δεν μπορείς να επιστρέψεις στο πώς ήσουν πριν. Δεν νομίζω ότι είμαστε νυκτόβια πλάσματα.

Τέλος πάντων, βρίσκομαι στην πόλη που γεννήθηκα και αυτό σημαίνει ότι ζω ξανά το γνωστό μελόδραμα με τους φίλους και την οικογένειά μου. Ωχ Παναγία μου. Το σιχαίνομαι αυτό το διαπροσωπικό μελόδραμα και τις σχετικές παπαριές, όμως υπάρχει ένα πολύ σημαντικό μήνυμα που θέλω να μεταφέρω σε όλους εσάς τους ιντερνετικούς φαν του Ζεν: δεν μπορείς να το αποφύγεις αυτό το διαπροσωπικό μελόδραμα. Πολλοί πιστεύουν ότι αν καταφύγουν σε έναν ναό ή μοναστήρι Ζεν θα το γλυτώσουν, όμως κάνουν λάθος. Και εκεί υπάρχει –πάντα υπήρχε και πάντα θα υπάρχει. Γι αυτό ο Νισιτζίμα προτιμάει να βγάζει σε κοινή θέα ό,τι τέτοιες παπαριές συμβαίνουν στην Ντόγκεν Σάνγκα. Είναι πολύ πιο έντιμο από το να τις κρύβει, όπως κάνουν οι περισσότερες βουδιστικές ομάδες (όσοι ανήκετε σ’ αυτές, ξέρετε για ποιες μιλάω).

Μερικές φορές, όταν διαβάζω τα κείμενα του Ντόγκεν, παρατηρώ ότι ακόμα κι αυτός αντιμετώπιζε τις μαλακίες αυτές στους ναούς του· αυτό φαίνεται από τις ομιλίες του στους μοναχούς του. Πολλά από τα δυσνόητα κομμάτια του Σομπογκένζο και των άλλων έργων του, ανάγονται σ’ αυτά τα πράγματα. Και αντίστοιχα κομμάτια μπορεί να βρει κανείς και στις ομιλίες του Βούδα προς τους μαθητές του. Μην ξεγελαστείτε από την αρχαία γλώσσα: οι μοναχοί εκείνης της εποχής ήταν αληθινοί άνθρωποι, όπως εσείς και οι μαλάκες οι φίλοι σας.

Θα έπρεπε τα πράγματα να είναι διαφορετικά. Και στις καλύτερες περιπτώσεις, είναι. Όμως αυτό δε συμβαίνει και τόσο συχνά. Η διαφορά είναι ότι κάποιος που ασκείται, θα πρέπει να αντιλαμβάνεται πως το μελόδραμα είναι απλώς μελόδραμα και ότι δε χρειάζεται να είναι τόσο δραματικό. Το κακό που έχει το βουδιστικό μελόδραμα, είναι ότι οι άνθρωποι συμπεριφέρονται παθητικά-επιθετικά «Γκάσο, αδελφέ (μου σπας τα’ αρχίδια), ο Ντάρμα, τα δεξιοτεχνικά μέσα, έλεος, μπλα-μπλα-μπλα (πηδάω τη γκόμενά σου και το ξέρω ότι το ξέρεις και γι αυτό θα το ξανακάνω απόψε), να ‘σαι καλά αδελφέ μου, Γκάσο».

Γκάσο και ΑΡΧΙΔΙΑ. Ξέρετε κάτι; Λέω να απαγορεύσουμε εντελώς τα e-mail που τελειώνουν με τη λέξη «γκάσο» ή με τη φράση «με βαθιά υπόκλιση» ή με κάποια από τις άλλες ηλίθιες παθητικές-επιθετικές υποκριτικές, ψευτό-βουδιστικές παπαριές. Να τα απαγορεύσουμε για πάντα! Και να ησυχάσουμε.

Συγνώμη. Τι έλεγα; Α, ναι. Το ανθρώπινο μελόδραμα. Πώς αντιμετωπίζεται; Μακάρι να ‘ξερα. Συνήθως προσπαθώ να το αγνοώ. Ή, άλλοτε, όταν κάποιος με σαρκάζει, να τον αντιμετωπίζω σαν να μη με σαρκάζει. Α, ευχαριστώ πολύ για το κομπλιμέντο σου για την καρό βερμούδα μου! Τέτοια πράγματα.

Πρέπει να πα’ να κάνω διάφορα. Να περνάτε καλά.

Γκάσο και αρχίδια.

Μπραντ Ουόρνερ – Σάββατο 10 Νοεμβρίου 2007

ΥΓ
Το Γκάσο (Gassho) που αναφέρεται στο κείμενο είναι μια ιαπωνική λέξη (κυριολεκτικά σημαίνει «ενωμένες παλάμες») η οποία χρησιμοποιείται στις βουδιστικές κοινότητες ως χαιρετισμός, συνοδευόμενη από την ανάλογη χειρονομία: οι παλάμες ενώνονται μπροστά στο πρόσωπο σαν να προσεύχεσαι.