Είδα ξανά εκείνη τη διαφήμιση –είναι για κάποια σοκολάτα (ή κάτι τέτοιο –για τη Dove;) Τέλος πάντων, είναι δύο γυναίκες που κάθονται σε κάτι σεζ-λονγκ και συζητάνε πόσο καταπληκτική είναι η σοκολάτα και λέει η μια «Είναι σαν Ζεν, τυλιγμένο σε κάρμα και βουτηγμένο σε σοκολάτα». Φαντάζομαι ότι η περιγραφή είναι ακριβής.
Είμαι λοιπόν εδώ στο σπίτι της γιαγιάς μου, με τη γιαγιά να αναρρώνει (σπασμένος γοφός) και τον πατέρα μου να λείπει (κάποια εμπορική έκθεση στο Σινσινάτι), πράγμα που σημαίνει ότι μένω να ασχοληθώ εγώ με τη μητέρα μου η οποία έχει σοβαρό πρόβλημα υγείας και κινητικότητας. Για να μη τα πολυλογώ, κατέληξα να κάνω όλα αυτά που έκανε κάποτε αυτή για μένα: την τάισα, της έδωσα νερό, τη μετέφερα από το ένα δωμάτιο στο άλλο –μόνο που δεν τη χτύπησα στην πλάτη για να ρευτεί, αλλά νομίζω ότι όπου να ‘ναι, θα το κάνω κι αυτό. Τέλος πάντων, ενώ τα έκανα όλα αυτά, σκεφτόμουν μια από τις ιδέες του Βουδισμού που συνήθως δεν αναφέρεται πολύ –όλοι ασχολούμαστε με το πώς λύνονται διάφορα χαζά κοάν, με το πώς θα βιώσουμε τη Φώτιση, με το πώς θα βρούμε τον εαυτό μας και λοιπές ανοησίες, όμως μια από τις πιο σημαντικές διαστάσεις της βουδιστικής φιλοσοφίας, είναι το ότι δε ζούμε τη ζωή μας για τον εαυτό μας. Υπάρχουμε για τους ανθρώπους και για τα πράγματα που συναντάμε, περίπου όσο υπάρχουμε και για τον εαυτό μας.
Αυτός είναι ο λόγος που ο Βουδισμός δεν είναι σολιψισμός, παρότι πάρα πολλοί πιστεύουν ότι μπορεί να είναι. Οι σολιψιστές, πιστεύουν μόνο στη δική τους ύπαρξη. Μερικές φορές, βλέπεις ανθρώπους να λένε ότι ο Βουδισμός είναι η πεποίθηση ότι όλο το Σύμπαν είναι δημιούργημά μας και παρότι κάτι τέτοιο ισχύει, ο Βουδισμός είναι επίσης η πεποίθηση ότι είμαστε δημιούργημα όλου του Σύμπαντος. Είσαι ο Θεός, και ο Θεός είναι ο τύπος που πρέπει να μαζέψει τα σκατά του σκύλου από το γκαζόν. Η πραγματική αξία της ζωής σου, είναι η υπηρεσία που προσφέρεις στο Σύμπαν και η υπηρεσία αυτή δε χρειάζεται να είναι μεγάλη επειδή το Σύμπαν μερικές φορές είναι πολύ μικρό. Ίσως ο Ιησούς να πέθανε για μας –δεν ξέρω. Αυτό που ξέρω όμως, είναι ότι είναι καθήκον μας να παραχωρήσουμε τη ζωή μας στο Σύμπαν. Θα ξεπατωθούμε κάνοντας αυτό που χρειάζεται και μετά, όταν δε θα μπορούμε να κάνουμε τίποτα άλλο, το Σύμπαν θα μας ξεφορτωθεί. Και αυτό είναι ό,τι καλύτερο μπορεί να συμβεί.
Συχνά παραβλέπουμε το πόσο καλό είναι αυτό, επειδή θέλουμε τα πράγματα να είναι αντίστροφα. Θέλουμε να παίρνουμε όσο περισσότερα γίνεται, να συσσωρεύουμε εξουσία, πλούτο, φήμη ή κοινωνική θέση. Θέλουμε να ρουφήξουμε όλο το Σύμπαν μέσα στον εαυτό μας και να το κουβαλάμε μέσα στη φουσκωμένη μας κοιλιά δίνοντας πίσω ελάχιστα και αυτά μόνο αν πρόκειται να κερδίσουμε κάτι παραπάνω από αυτό που δίνουμε. Και κατ’ αυτόν τον τρόπο βιώνουμε τη μια μιζέρια πίσω από την άλλη. Αν, όμως, δώσεις χωρίς καμία ελπίδα ότι θα πάρεις κάτι γι αντάλλαγμα, η ανταμοιβή είναι τεράστια –το να ακολουθείς τον κανόνα του Σύμπαντος, είναι η καλύτερη ζωή που μπορεί να έχει ένας άνθρωπος.
Τα καθήκοντά σας προς τους γονείς σας, τους φίλους σας, τους γνωστούς σας, ακόμα και τους εχθρούς σας, είναι το κάρμα σας. Τυλίξτε λοιπόν το κάρμα σας σε λίγο Ζεν, βουτήξτε το σε σοκολάτα και ταΐστε μ’ αυτό κάποιον που το έχει ανάγκη.
Μπραντ Ουόρνερ – Τρίτη 10 Οκτωβρίου 2006
Σ.τ.Μ. Η διαφήμιση που αναφέρει ο τίτλος (και που είναι και ο τίτλος του τρίτου βιβλίου του Μπραντ Ουόρνερ), υπάρχει εδώ. Περισσότερες πληροφορίες για τον σολιψισμό (ή εγωμονισμό επί το ελληνικότερο, μπορείτε να βρείτε εδώ).
Είμαι λοιπόν εδώ στο σπίτι της γιαγιάς μου, με τη γιαγιά να αναρρώνει (σπασμένος γοφός) και τον πατέρα μου να λείπει (κάποια εμπορική έκθεση στο Σινσινάτι), πράγμα που σημαίνει ότι μένω να ασχοληθώ εγώ με τη μητέρα μου η οποία έχει σοβαρό πρόβλημα υγείας και κινητικότητας. Για να μη τα πολυλογώ, κατέληξα να κάνω όλα αυτά που έκανε κάποτε αυτή για μένα: την τάισα, της έδωσα νερό, τη μετέφερα από το ένα δωμάτιο στο άλλο –μόνο που δεν τη χτύπησα στην πλάτη για να ρευτεί, αλλά νομίζω ότι όπου να ‘ναι, θα το κάνω κι αυτό. Τέλος πάντων, ενώ τα έκανα όλα αυτά, σκεφτόμουν μια από τις ιδέες του Βουδισμού που συνήθως δεν αναφέρεται πολύ –όλοι ασχολούμαστε με το πώς λύνονται διάφορα χαζά κοάν, με το πώς θα βιώσουμε τη Φώτιση, με το πώς θα βρούμε τον εαυτό μας και λοιπές ανοησίες, όμως μια από τις πιο σημαντικές διαστάσεις της βουδιστικής φιλοσοφίας, είναι το ότι δε ζούμε τη ζωή μας για τον εαυτό μας. Υπάρχουμε για τους ανθρώπους και για τα πράγματα που συναντάμε, περίπου όσο υπάρχουμε και για τον εαυτό μας.
Αυτός είναι ο λόγος που ο Βουδισμός δεν είναι σολιψισμός, παρότι πάρα πολλοί πιστεύουν ότι μπορεί να είναι. Οι σολιψιστές, πιστεύουν μόνο στη δική τους ύπαρξη. Μερικές φορές, βλέπεις ανθρώπους να λένε ότι ο Βουδισμός είναι η πεποίθηση ότι όλο το Σύμπαν είναι δημιούργημά μας και παρότι κάτι τέτοιο ισχύει, ο Βουδισμός είναι επίσης η πεποίθηση ότι είμαστε δημιούργημα όλου του Σύμπαντος. Είσαι ο Θεός, και ο Θεός είναι ο τύπος που πρέπει να μαζέψει τα σκατά του σκύλου από το γκαζόν. Η πραγματική αξία της ζωής σου, είναι η υπηρεσία που προσφέρεις στο Σύμπαν και η υπηρεσία αυτή δε χρειάζεται να είναι μεγάλη επειδή το Σύμπαν μερικές φορές είναι πολύ μικρό. Ίσως ο Ιησούς να πέθανε για μας –δεν ξέρω. Αυτό που ξέρω όμως, είναι ότι είναι καθήκον μας να παραχωρήσουμε τη ζωή μας στο Σύμπαν. Θα ξεπατωθούμε κάνοντας αυτό που χρειάζεται και μετά, όταν δε θα μπορούμε να κάνουμε τίποτα άλλο, το Σύμπαν θα μας ξεφορτωθεί. Και αυτό είναι ό,τι καλύτερο μπορεί να συμβεί.
Συχνά παραβλέπουμε το πόσο καλό είναι αυτό, επειδή θέλουμε τα πράγματα να είναι αντίστροφα. Θέλουμε να παίρνουμε όσο περισσότερα γίνεται, να συσσωρεύουμε εξουσία, πλούτο, φήμη ή κοινωνική θέση. Θέλουμε να ρουφήξουμε όλο το Σύμπαν μέσα στον εαυτό μας και να το κουβαλάμε μέσα στη φουσκωμένη μας κοιλιά δίνοντας πίσω ελάχιστα και αυτά μόνο αν πρόκειται να κερδίσουμε κάτι παραπάνω από αυτό που δίνουμε. Και κατ’ αυτόν τον τρόπο βιώνουμε τη μια μιζέρια πίσω από την άλλη. Αν, όμως, δώσεις χωρίς καμία ελπίδα ότι θα πάρεις κάτι γι αντάλλαγμα, η ανταμοιβή είναι τεράστια –το να ακολουθείς τον κανόνα του Σύμπαντος, είναι η καλύτερη ζωή που μπορεί να έχει ένας άνθρωπος.
Τα καθήκοντά σας προς τους γονείς σας, τους φίλους σας, τους γνωστούς σας, ακόμα και τους εχθρούς σας, είναι το κάρμα σας. Τυλίξτε λοιπόν το κάρμα σας σε λίγο Ζεν, βουτήξτε το σε σοκολάτα και ταΐστε μ’ αυτό κάποιον που το έχει ανάγκη.
Μπραντ Ουόρνερ – Τρίτη 10 Οκτωβρίου 2006
Σ.τ.Μ. Η διαφήμιση που αναφέρει ο τίτλος (και που είναι και ο τίτλος του τρίτου βιβλίου του Μπραντ Ουόρνερ), υπάρχει εδώ. Περισσότερες πληροφορίες για τον σολιψισμό (ή εγωμονισμό επί το ελληνικότερο, μπορείτε να βρείτε εδώ).
No comments:
Post a Comment