Ζήτω! Νικήσαμε!

Πριν ξεκινήσω, να πω ότι δεχόμαστε ακόμα αιτήσεις για το μικρό-ησυχαστήριο του Σαββάτου στο Χιλ Στριτ Σέντερ. Νομίζω ότι ως τώρα έχουμε τέσσερα άτομα, πράγμα που σημαίνει ότι υπάρχει περιθώριο για αρκετά ακόμα. […] Πάμε τώρα για το σημερινό μας παραλήρημα:

Οι εκλογές έγιναν και οι Καλοί νικήσανε. Ζήτω μας!

Ή όχι…

Μερικές μέρες μετά την επανεκλογή του Τζορτζ Μπους, πήρα ένα e-mail από έναν φίλο ο οποίος μου έλεγε ότι είχε επικοινωνήσει μαζί του ένας συντάκτης από έναν βουδιστικό εκδοτικό οίκο. Ο συντάκτης του είπε ότι έψαχνε κείμενα για ένα βιβλίο σχετικά με τη βουδιστική αντίδραση στην επανεκλογή του Μπους και ο φίλος μου, μου έστειλε την πρόταση. Θεέ μου, ήταν φρίκη. Μακάρι να την είχα κρατήσει. Ήταν όλο γαλιφιές και γλύκες και τρυφεριές –σαν σάπια μπανάνα– και ζητούσε από τους συγγραφείς να μιλήσουν για το πώς αντιμετωπίζουν οι βουδιστές τον θυμό, την κατάθλιψη, τον φόβο, το άγχος και την αίσθηση της αδυναμίας και για το πώς μπορούμε να μάθουμε να καλλιεργούμε τη συμπόνια μας για τις ψυχές που είναι τόσο βαθιά χωμένες μέσα στην ψευδαίσθηση που υποστηρίζουν την κυβέρνηση Μπους και τη διαβολική πολιτική της. Ο φίλος μου την είχε ακούσει με το όλο θέμα και αποφάσισε να συμμετάσχει –μου έστειλε μάλιστα και το κείμενο που σκόπευε να τους στείλει. Όμως δεν κατάφερα να το διαβάσω όλο –ένοιωσα σα να έμπαινα σε μια πισίνα γεμάτη σαντιγί. Οι άνθρωποι του εκδοτικού οίκου πίεζαν ιδιαίτερα για να βγει το βιβλίο το συντομότερο δυνατό, όμως παρά το ότι με ήξεραν, δε μου ζήτησαν να γράψω κι εγώ ένα κείμενο –φαντάζομαι ότι τελικά είχαν καταλάβει κάτι παραπάνω. Τέλος πάντων, το βιβλίο δεν κυκλοφόρησε ποτέ.

Τώρα βέβαια, τα πράγματα έχουν γυρίσει τούμπα. Ή τουλάχιστον λίγο τούμπα. Οι Δημοκρατικοί σημείωσαν μια μικρή νίκη και ίσως τα υποτιθέμενα όνειρα του προέδρου Μπους περί δικτατορίας να κινδυνεύουν. Είμαι σίγουρος ότι οι τύποι που ήθελαν να βγάλουν το βιβλίο θα έχουν πάθει ζαλάδα από τη χαρά τους. Όμως, αν ο Ντικ Τσέινι νικήσει τη Χίλαρι στις εκλογές του 2008, μπορούν πάντοτε να ξεσκονίσουν τα παλιά κείμενα, να χρησιμοποιήσουν την αντικατάσταση του MS Word® για να αλλάξουν το όνομα του Μπους με το όνομα του Τσέινι και να βγάλουν το βιβλίο σε χρόνο ντε τε.

Εδώ στην αριστερή ακτή, η διάθεση του κόσμου είναι ιδιαίτερα καλή. Πριν από κάνα χρόνο, είδα μια συνέντευξη με τον Τρέι Πάρκερ (Trey Parker), τον δημιουργό του Σάουθ Παρκ (South Park) στην οποία έλεγε ότι το πιο πανκ πράγμα που μπορείς να κάνεις στο Λος Άντζελες, είναι να πεις ότι ο Τζορτζ Μπους είναι καταπληκτικός –στην πραγματικότητα, το να αμφισβητήσεις τις φιλελεύθερες (liberal) πολιτικές απόψεις στη δυτική ακτή, μπορεί να αποβεί μοιραίο για την καριέρα σου. Σίγουρα πράγματα.

Όταν εκείνοι οι τύποι από το Σεντ Πολ (Saint Paul) σκέφτονταν μήπως με προσλάβουν για δάσκαλό τους, είχα ρίξει μια ματιά στο μέρος και είδα στον πίνακα ανακοινώσεών τους μερικά φλάιερ που σχετίζονταν με διάφορες αριστερές δράσεις. Σκέφτηκα τότε ότι αν μου ζητήσουν όντως να πάω και δεχτώ, όλα αυτά θα πρέπει να κατέβουν από τον πίνακα ανακοινώσεων. Και δεν πρόκειται να με συμπαθήσουν πολύ όταν το κάνω.

Υπάρχει στον αμερικανικό Βουδισμό μια τάση να ταυτίζεται ο Βουδισμός με τις αριστερές πολιτικές πεποιθήσεις –σχεδόν όλοι δέχονται άνευ αμφισβήτησης ότι όλοι οι βουδιστές αποδέχονται σχεδόν όλες τις τρέντι αριστερές πολιτικές ιδέες που κυκλοφορούν στην πιάτσα. Και μόνο η ιδέα ότι ένας βουδιστής μπορεί να είναι συντηρητικός πολιτικά, μοιάζει παράλογη. Όμως ο βουδισμός δεν είναι αριστερή πολιτική τοποθέτηση. Δεν είναι ούτε δεξιά πολιτική τοποθέτηση –όμως αυτό μοιάζει να είναι κατανοητό και, συνεπώς, δε χρειάζεται περαιτέρω σχολιασμό.

Στον συνηθισμένο μας τρόπο σκέψης, υπάρχει επιτυχία και υπάρχει αποτυχία. Όταν ο υποψήφιός μας νικάει, έχουμε επιτυχία και μπορούμε να χαρούμε. Όταν χάνει, έχουμε αποτυχία και είναι ώρα για κατάθλιψη και αισθήματα αδυναμίας.

Ο Βουδισμός δεν έχει καμία σχέση με την επιτυχία ή την αποτυχία.

Η φώτιση δεν είναι η απόλυτη επιτυχία και η έλλειψη φώτισης δεν είναι απόδειξη αποτυχίας.

Η πραγματικότητα δεν έχει επιτυχία ή αποτυχία –η επιτυχία και η αποτυχία είναι κρίσεις για την πραγματικότητα βασισμένες αποκλειστικά (ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ) στο μικροσκοπικό μας εγώ και στο τι αυτό πιστεύει ότι είναι καλό ή κακό για το ίδιο. Αυτό δεν είναι πραγματικότητα. Αυτό που αποκαλείς αποτυχία, μπορεί να είναι ακριβώς αυτό που χρειάζεσαι, ενώ αυτό που αποκαλείς επιτυχία, μπορεί να είναι μια τσουλήθρα στην ψευδαίσθηση και το σκοτάδι. Ο κόσμος που υπάρχει εκεί έξω, δεν είναι κάτι χωριστό από εσένα –συνεπώς, όταν αλλάζει προς μια κατεύθυνση που δε σου αρέσει, ποιος είναι υπεύθυνος; Κάποιος άλλος; Όχι εσύ; Ναι, καλά. Και όταν τα πράγματα πάνε όπως θέλεις, πρόσεχε. Δες τι είναι πραγματικά οι αντιδράσεις σου. Και τι δεν είναι.

Πώς γίνεται να μην προτείνει κανείς ένα βιβλίο σχετικά με τη βουδιστική αντίδραση στη νίκη των Δημοκρατικών του 2006; Γιατί κανείς δε βγάζει ένα βιβλίο σχετικά με τη βουδιστική αντίδραση στις δύο νίκες του Κλίντον; Η χαρά για την επιτυχία είναι πολύ μεγαλύτερο πρόβλημα για τον Βουδισμό από ό,τι είναι η θλίψη για την ήττα. Οι κακοί δάσκαλοι μπορούν να σε κάνουν να κάνεις οτιδήποτε θελήσουν, φροντίζοντας να σε διατηρούν πεινασμένο για επιτυχία και φοβισμένο μπροστά στην αποτυχία. Και τα κορόιδα, την πατάνε κάθε φορά. Το να ακολουθείς τον βουδιστικό δρόμο, σημαίνει να αποφεύγεις και τα δύο άκρα.

Βάλτε το αυτό καλά μες στο κεφάλι σας –αν όχι, δε θα καταλάβετε τίποτα.

Μπραντ Ουόρνερ – Πέμπτη 9 Νοεμβρίου 2006

Σ.τ.Μ. Το Σεντ Πολ το οποίο αναφέρεται στο κείμενο, είναι το Clouds in Water Zen Center, στο Σεντ Πολ της Μινεσότα. Το σάιτ του, βρίσκεται εδώ.