Saturday, April 25, 2009

Τα καλά του Ζαζέν


Έχω γυρίσει στην Καλιφόρνια και περίπου δύο ώρες αφότου επέστρεψα στην αριστερή ακτή, βρέθηκα επικεφαλής ενός ημερήσιου ησυχαστηρίου Ζαζέν στο οποίο, παρεμπιπτόντως, παρευρέθηκαν 9 άτομα (συμπεριλαμβανομένου του εαυτού μου και της Γιούκα). Σας ευχαριστώ όλους που ήρθατε –ευτυχώς, γιατί ο τύπος που δήλωσε πρώτος συμμετοχή, δεν ήρθε. Όλοι δε εσείς που διαβάζετε αυτό το μπλογκ και ενώ μένετε στην περιοχή δεν εμφανιστήκατε, κακώς κάνατε –εσείς χάνετε. Και το λέω αυτό γιατί ξαφνικά συνειδητοποίησα πόσο ξεχωριστό είναι το Ζαζέν.

Μέχρι τώρα, είχα την τάση να λέω διάφορα του τύπου «το Ζεν είναι βαρετό» ή ότι απλώς κάθεσαι και κοιτάς τον τοίχο με τα πόδια σου να πονάνε, ότι δεν υπάρχει Φώτιση και Ανώτερα Επίπεδα Συνείδησης και λοιπές παπαρολογίες. Και όλα αυτά ισχύουν. Όμως ίσως έχω δώσει την εντύπωση ότι το Ζαζέν είναι μόνο βαριεστιμάρα και πόνος. Δεν είναι –αν ήταν, δε θα το έκανα κάθε μέρα τα τελευταία είκοσι και κάτι χρόνια.

Ο λόγος που λέω αυτά τα, φαινομενικά αρνητικά, πράγματα για το Ζαζέν, είναι επειδή με έχουν ξενερώσει όλες αυτές οι υπερβολές που ακούω σχετικά με τον διαλογισμό από τους περισσότερους ανθρώπους που τον προωθούν. Τέτοιου τύπου κουβέντες πάντοτε με απωθούσαν από το να δοκιμάσω τις ασκήσεις αυτές και όταν αποφάσισα να δοκιμάσω κάποια, ήταν επειδή βρήκα έναν δάσκαλο που ήταν αρκετά έντιμος ώστε να πει ότι η συγκεκριμένη άσκηση ήταν συχνά επίπονη και βαρετή. Παρόλα αυτά, σήμερα έχω πλέον την αίσθηση ότι ίσως να το παράκανα προς την αντίθετη κατεύθυνση και ίσως να έχω δώσει στον κόσμο την εντύπωση ότι το Ζαζέν δεν έχει να προσφέρει καμιά ωφέλεια ή ότι τα ευεργετήματα του Ζαζέν είναι τα ίδια με αυτά που θα είχε κανείς αν έπαιζε μπάσο σε ένα πανκ συγκρότημα ή αν έκανε τζόγκιν ή κάτι παραπλήσιο. Δεν είναι –το Ζαζέν είναι πολύ καλύτερο.

Η δυνατότητα να αποκοπεί κανείς για μια μέρα από την έκθεση στον θόρυβο και την ανακατωσούρα με τα οποία οι περισσότεροι άνθρωποι γεμίζουν τη ζωή τους, είναι κάτι πολύ σημαντικό. Αδειάζουμε διαρκώς στον νου μας τεράστιες ποσότητες από τοξικά σκουπίδια και στη συνέχεια αναρωτιόμαστε γιατί έχουμε μια συνεχή θολούρα και δεν μπορούμε να μείνουμε συγκεντρωμένοι –στην άσκηση Ζαζέν αποκομίζεις ένα είδος συγκέντρωσης (centeredness) που δεν μπορείς να πετύχεις πουθενά αλλού. Επιπλέον, όταν ασκείσαι μαζί με άλλους ανθρώπους, υπάρχει μια δύναμη που δεν μπορείς να βρεις σε καμιά άλλη δραστηριότητα. Αυτό που ανακάλυψε πριν από τόσα χρόνια ο φίλος μας ο κ. Γκοτάμα, είναι κάτι πραγματικά εκπληκτικό και αξίζει να το δοκιμάσετε κάποτε.

Μπραντ Ουόρνερ – Κυριακή 15 Οκτωβρίου 2006

1 comment:

Blue Label Society said...

Πραγματικά εξαιρετικό