Ντέιβιντ Τσάντγουϊκ, κίνητρα, ασκήσεις Γιόγκα και Σουζούκι Ρόσι

Ένας αναγνώστης, ο Λόουν Γουλφ (Lone Wolf) άφησε ένα σχόλιο σχετικά με ένα βίντεο-συνέντευξη με τον Ντέιβιντ Τσάντγουϊκ (David Chadwick), συγγραφέα του Crooked Cucumber, της βιογραφίας του Ρόσι (Roshi/Δασκάλου) Σούνριου Σουζούκι. Κάντε κλικ εδώ για να πάτε στο σάιτ που έχει τη συνέντευξη (Σ.τ.Μ. βρίσκεται λίγο πιο πάνω από τη μέση της σελίδας) –δεν την έχω δει ολόκληρη, όμως περιέχει το μόνο οπτικό απόσπασμα που έχω δει από μια ομιλία του Σουζούκι Ρόσι. Πολύ κουλ.

Στη συνέντευξη, τέλος πάντων, ο Τσάντγουϊκ απαντά σε μια ερώτηση που ακούω συχνά και η οποία είναι «Πώς βρίσκει κανείς κίνητρο για να ασκηθεί στο Ζαζέν». Η απάντηση, την οποία ο Τσάντγουϊκ δίνει πολύ πιο πολιτισμένα από ό,τι πρόκειται να κάνω εγώ, είναι γάμα το κίνητρο και απλώς κάνε την άσκηση. Ο Τσάντγουϊκ συγκρίνει το όλο πράγμα με το γράψιμο, κάτι που μπορώ να καταλάβω πολύ καλά –όλοι οι συγγραφείς ξέρουν ότι αν γράφεις μόνο όταν έχεις κάποιο ειδικό κίνητρο, δεν πρόκειται ποτέ να φτιάξεις κάτι της προκοπής. Απλώς κάθεσαι και το κάνεις και το ίδιο ισχύει και με το Ζαζέν: αφιερώνεις μια ώρα κάθε μέρα για το Ζαζέν και το κάνεις τότε, είτε θέλεις είτε δε θέλεις, είτε έχεις την αίσθηση που νομίζεις ότι θα ‘πρεπε, είτε όχι. Απλώς κάθεσαι και το κάνεις.

Μια άλλη ερώτηση που μου κάνουν συχνά τελευταία, και μερικές φορές με μια αίσθηση επείγοντος που με τρομάζει κάπως, είναι το «τι είδους ασκήσεις Γιόγκα μπορεί να κάνει κανείς ώστε να γίνει αρκετά ευλύγιστος και να μπορεί να κάτσει στην πλήρη στάση του λωτού». Προσωπικά, μπορούσα να κάτσω στην πλήρη στάση του λωτού από πολύ πιτσιρικάς, όμως δεν μπορούσα να την κρατήσω για πολύ –το πράγμα ήταν πολύ περίεργο, καθώς γενικά δεν ήμουν ιδιαίτερα ευλύγιστος. Τέλος πάντων, κατάφερα να λυθώ αρκετά ώστε να μπορώ να κάνω ένα πλήρες κάθισμα στη στάση του λωτού με το να κάθομαι όσο περισσότερο άντεχα. Στην αρχή μπορούσα όσο μπορούσα, μετά άρχισα να προσθέτω μερικά λεπτά κάθε μέρα και όποτε δεν άντεχα άλλο, το γύρναγα στη στάση της Βιρμανίας (Burmese Pose/Posture). Μετά από μερικούς μήνες, κατάφερα να μπορώ να κάθομαι γύρω στα 40 λεπτά χωρίς πρόβλημα.

Ως προς τις ασκήσεις Γιόγκα, δεν είμαι και πολύ σχετικός, χώρια που το να προσπαθείς να περιγράψεις ασκήσεις Γιόγκα με κείμενο είναι φοβερά σπαστικό. Ωστόσο, λέγεται ότι όλες οι ασκήσεις της Γιόγκα είναι στην ουσία προετοιμασία για να μπορέσει κανείς να καθίσει σε πλήρη στάση του λωτού, οπότε πηγαίνετε στην κοντινότερη σχολή Γιόγκα, δώστε 15 δολάρια για ένα μάθημα και στη συνέχεια πιάστε τον δάσκαλο και ζητήστε του να σας πει πώς να το κάνετε –αυτό είναι ούτως ή άλλως πολύ καλύτερο από το να ρωτάτε εμένα γιατί εκεί θα μπορέσετε να μιλήσετε ζωντανά με κάποιον ο οποίος θα μπορέσει να δει και σε τι κατάσταση βρίσκεται το σώμα σας. Οι δάσκαλοι της Γιόγκα είναι γενικά πολύ καλοί άνθρωποι και θέλουν να βοηθήσουν όλον τον κόσμο, οπότε εκμεταλλευτείτε τα, τα κορόιδα! (όμως όχι τόσο πολύ, έτσι;)

Πα’ να κάνω καμιά δουλειά.

[...]

Μπραντ Ουόρνερ – Κυριακή 1 Ιουλίου 2007

ΥΓ
Το σάιτ του Ντέιβιντ Τσάντγουϊκ βρίσκεται εδώ –περιέχει πολλά ενδιαφέρονται (και ωραία!) κείμενα σχετικά με το Ζεν (και όχι μόνο) και αξίζει να το ψάξει κανείς. Παρεμπιπτόντως, θα πρέπει να πω εδώ ότι ο Τσάντγουϊκ έχει γράψει ένα συμπαθέστατο βιβλίο για την καθημερινή ζωή στους ιαπωνικούς ναούς Ζεν, το Thank You and Okay: An American Zen Failure in Japan. Τέλος, σχετικά με τη στάση της Βιρμανίας στο κάθισμα, επειδή όπως λέει και ο ίδιος ο Ουόρνερ, το να προσπαθείς να περιγράψεις στάσεις του σώματος με κείμενο είναι μάταιο, κάντε μια αναζήτηση με εικόνες στο Google για «Burmese pose» ή «Burmese posture». Μια τέτοια εικόνα υπάρχει εδώ (και εδώ, από το ίδιο σάιτ μπορείτε να δείτε όλες τις παραλλαγές της στάσης του λωτού), όμως δεν ξέρω για πόσο καιρό θα είναι ενεργά τα λινκ.