Μη Ρωτάς, Μη Λες

Το παρακάτω, είναι το δεύτερο κείμενο από το βιβλίο του Ντόγκεν με τα κοάν, το Σίντζι Σομπογκένζο:

Ο Δάσκαλος Ομπάκου Κι-ουν στο βουνό Ομπάκου της περιοχής Κο, ρώτησε τον Δάσκαλο Χιακουτζό Εκάο, «Όταν θέλω να μοιραστώ με άλλους τις διδασκαλίες που μας έδωσες, πώς θα πρέπει να τις κηρύξω;»

Ο Δάσκαλος Χιακουτζό παρέμεινε καθισμένος στο μαξιλάρι του χωρίς να πει τίποτα.

Ο Ομπάκου Κι-ουν είπε «Πώς μπορώ να διδάξω τα παιδιά και τα εγγόνια των μαθητών στο μέλλον;»

Ο Δάσκαλος Χιακουτζό είπε «Αυτό που είπες, δείχνει ότι είσαι αληθινός άνθρωπος».

Η παραπάνω ερώτηση, είναι μια από αυτές που μου κάνουν τόσο συχνά που σκέφτομαι να τη βάλω στο F.A.Q. μου, το οποίο παρεμπιπτόντως έχω να ανανεώσω από την Εποχή του Χαλκού. Όλος ο κόσμος με ρωτάει «πώς μπορώ να διδάξω Βουδισμό στους άλλους;»

Και η συνοπτική απάντηση είναι, «μην το κάνεις».

Φυσικά δεν εννοώ «μην το κάνεις ποτέ». Όμως στις περισσότερες περιπτώσεις, δε χρειάζεται να διδάξεις κανέναν τίποτα. Άστο, μην το κουράζεις, όπως λέει η μαμά του Μπράιαν στο Ένας Προφήτης Μα Τι Προφήτης. Αν οι φίλοι σας και η οικογένειά σας θέλουν να μάθουν περί Βουδισμού, θα σας ρωτήσουν –σε αντίθετη περίπτωση, η βουδιστική πολιτική είναι «αν δε σε ρωτήσουν, μη λες».

Το ξανασκεφτόμουν πρόσφατα αυτό, όταν ένας συγκεκριμένος βουδιστής Δάσκαλος, κατέβαλλε φιλότιμες προσπάθειες να μου μεταδώσει τις διδασκαλίες του. Μα τον Χριστό, δεν μπορώ να φανταστώ κάτι πιο ενοχλητικό απ’ αυτό. Τελικά κατάφερα να σετάρω το φίλτρο μου για το spam ώστε να μπορώ να στέλνω τα mail του κατευθείαν στο καλαθάκι των αχρήστων οπότε τουλάχιστον γλύτωσα από το πακέτο να πρέπει να διαβάζω τις παπαριές του.

Φαντάζομαι ότι οι άνθρωποι που διαβάζουν αυτά που γράφω, συμμερίζονται την αποστροφή μου για τους δασκάλους που προσπαθούν να σε πείσουν για αυτά που λένε –ελπίζω πραγματικά να μην υπάρχει κάποιος που να προσπαθεί να πείσει κάποιους για αυτά που λέω εγώ! Παρόλα αυτά, ίσως σε κάποιες φάσεις, αισθάνεστε ότι κάποιος φίλος σας θα μπορούσε να επωφεληθεί από την άσκηση και θα θέλατε να του δώσετε την ευκαιρία να δοκιμάσει. Αυτό είναι μεν καλό, όμως δυστυχώς, δεν μπορείτε να κάνετε κάτι πολύ περισσότερο.

Το να προσπαθείς να διδάξεις Βουδισμό σε κάποιον που ξέρεις, είναι σαν να προσπαθείς να ψήσεις κάποιον/αν που ξέρεις να κάνει σεξ μαζί σου. Δεν μπορείς να παραζορίσεις τα πράγματα γιατί θα τους ξενερώσεις και θα απομακρυνθούν. Ή, ακόμα χειρότερα, θα αισθανθούν σαν να τους βιάζεις με τη θρησκεία σου –όπως και να το δεις, το πράγμα δεν είναι καλό.

Ακόμα κι εγώ, τώρα πια δεν μιλάω για το Ζεν στους ανθρώπους που γνωρίζω, εκτός αν με ρωτήσουν. Και ακόμα και τότε, στην αρχή του πετάω μερικές εξυπνάδες για να δω πόσο σοβαρά θέλουν να μάθουν. Αν κάποιος δεν είναι πραγματικά και ειλικρινά σοβαρός σχετικά με το πόσο θέλει να μάθει γι αυτά τα πράγματα, δεν υπάρχει κανένα νόημα να προσπαθήσεις να του τα πεις –δεν πρόκειται να σ’ ακούσουν με την απαραίτητη προσοχή και πρόθεση, οπότε το μόνο που καταφέρνεις είναι να χαλάσεις το σάλιο σου και να φανείς χαζός.

Τέσπα, αυτό ήταν το μικρό μου κήρυγμα για σήμερα. Γεια χαρά.

Μπραντ Ουόρνερ - Σάββατο 24 Νοεμβρίου 2007

ΥΓ
Ο τίτλος του ποστ, προέρχεται από την πολιτική του αμερικανικού Υπουργείου Εθνικής Άμυνας σε σχέση με την ομοφυλοφιλία στις ένοπλες δυνάμεις της χώρας: η γραμμή, η οποία συνοψίζεται στη φράση «don’t ask, don’t tell» είναι ότι οι ομοφυλόφιλοι μπορούν να υπηρετούν στις ένοπλες δυνάμεις και κανείς δε θα τους ρωτήσει αν είναι ομοφυλόφιλοι (don’t ask), όμως αν δηλώσουν ανοιχτά ότι είναι ομοφυλόφιλοι, η υπηρεσία έχει το δικαίωμα να τους αποστρατεύσει (don’t tell). Συνεπώς, η επίσημη γραμμή είναι: κάντε ό,τι θέλετε αρκεί να μην το λέτε! Επίσης, το Ένας Προφήτης Μα Τι Προφήτης, είναι η ελληνική (ατυχής) εκδοχή του Life of Brian, μιας από τις ταινίες των Μόντι Πάιθον (όποιος δεν ξέρει τους Μόντι Πάιθον, πέραν του ότι είναι άξιος της μοίρας του, μπορεί να πάει εδώ ή εδώ ή εδώ).