Τα πάντα διαλύονται

[...]

Τελευταία κάνω αρκετές σκέψεις περί προσωρινότητας –εδώ που τα λέμε, ίσως αυτό να είναι και το πραγματικό θέμα του καινούριου βιβλίου που ετοιμάζω. Παρεμπιπτόντως, συνειδητοποίησα ότι μάλλον χρειάζεται να αποσαφηνίσω ορισμένα πράγματα σχετικά με το καινούριο μου βιβλίο διότι, ενώ εγώ νόμιζα ότι όλοι έχουν καταλάβει περί τίνος πρόκειται, έκανα λάθος. Ναι, είναι κι αυτό ένα ακόμα βιβλίο μισό-βιογραφικό και μισό-φιλοσοφικό με θέμα του το Ζεν, όπως το Hardcore Zen και το Sit Down And Shut Up, οπότε δε χρειάζεται να ανησυχείτε. Βασικά, είναι η πονεμένη ιστορία της ζωής μου αυτόν τον χρόνο –έναν χρόνο που, όπως λένε και οι Hüsker Dü, διαλύθηκαν σχεδόν τα πάντα.

Σχετίζεται επίσης, με κάτι ιδιαίτερα βαθυστόχαστο που είπε πρόσφατα ο ντράμερ των 0DFx, Μίκι Χ-Νέλσον. Τα παιδιά δούλευαν στο στούντιο και προσπαθούσαν να μεταφέρουν τα κομμάτια του γκρουπ που γράψαμε τον προηγούμενο μήνα στο καταραμένο το ProTools. Αντιμετώπιζαν λοιπόν ένα σκασμό προβλήματα και ο Μίκι είπε κάτι σε στιλ, «Αυτό μου θυμίζει εκείνη την ταινία, τη Μύγα που το μόνο που ήθελε να κάνει ο τύπος ήταν να μεταφέρει ένα πράμα από το ένα μέρος στο άλλο και όλα έγιναν άνω-κάτω». Νομίζω ότι η ζωή μας είναι πάντοτε έτσι.

Υπάρχει ένα παλιό κοάν που τελειώνει με τη φράση «Από τη γέννηση ως τον θάνατο είναι απλώς έτσι». Αυτή η ατάκα πάντοτε μου άρεσε –σου λέει όλα όσα χρειάζεται να ξέρεις σχετικά με τη βουδιστική φιλοσοφία. Τουλάχιστον όλα όσα έχουν σημασία.

Πάντοτε αναζητούμε κάτι που να είναι μόνιμο και απαράλλαχτο, κάτι που να είναι αξιόπιστο. Όλοι μας. Όλα τα πράγματα που φανταζόμαστε ότι θα είναι μόνιμα, δεν είναι –η οικογένειά μας, οι φίλοι μας, ο γάμος μας, τα σπίτια μας, τα πράγματα που έχουμε κάποτε θα διαλυθούν. Ακόμα και αν διαρκέσουν μέχρι να πεθάνουμε, εμείς θα πεθάνουμε παρόλα αυτά, οπότε όλα μας τα πράγματα εξαφανίζονται και όλες μας οι σχέσεις τελειώνουν και όλες μας οι όμορφες εμπειρίες εξανεμίζονται σαν καπνός και όλα όσα κάναμε γίνονται σκόνη.

Αυτή τη χρονιά, ήρθα αντιμέτωπος με μπόλικη προσωρινότητα. Πέθανε η μητέρα μου, έχασα τη δουλειά μου, πέθανε η γιαγιά μου, διάφορες σημαντικές σχέσεις μου πήγαν στα τσακίδια... Μπόλικη προσωρινότητα. Το βέβαιο είναι ότι ήταν καλό μάθημα. Σε ευχαριστώ Χριστέ μου για όλα αυτά που μου δίδαξες αυτή τη χρονιά! (Λέει ο Μπραντ ενώ ταυτόχρονα σηκώνει μουλωχτά και περιφρονητικά το μεσαίο του δάχτυλο προς τον ουρανό).

Μέσα σ’ όλη αυτή την προσωρινότητα, ψάχνουμε για κάτι στο οποίο να μπορούμε να στηριζόμαστε πάντοτε, όμως οι περισσότεροι δεν το βρίσκουμε ποτέ. Ο μόνος λόγος που αποτυγχάνουμε στην αναζήτησή μας, είναι επειδή δεν προσέχουμε. Αυτό που είναι μόνιμο και απολύτως αξιόπιστο μας κοιτάει κατάματα ακόμα και τη στιγμή που το προσπερνάμε αναζητώντας κάτι άλλο. Η κενή και σιωπηλή παρούσα στιγμή της οποίας είμαστε απλώς μια επιφανειακή πραγμάτωση είναι αιώνια και απαράλλαχτη. Είναι η ουσιαστική βάση της ύπαρξής μας. Φανταζόμαστε ότι η βάση αυτή θα πρέπει να βρίσκεται πολύ, πολύ μακριά, σε κάποιον μακρινό γαλαξία ή θαμμένη βαθιά σε κάποιο μυστικό μέρος στο οποίο μπορούμε να φτάσουμε μόνο με την κατάλληλη πνευματική καθοδήγηση (αρκεί βεβαίως να πληρώσουμε προκαταβολικά –δεκτές όλες οι μεγάλες πιστωτικές κάρτες).

Όμως η παρούσα στιγμή είναι πάντοτε εδώ. Δεν υπάρχει κάποιο μέρος να πάει. Δεν είναι ποτέ κρυμμένη. Όταν πεθάνεις θα βρίσκεται εκεί, δίπλα σου, ακριβώς όπως βρίσκεται και τώρα.

Υπάρχει ένα άλλο κοάν του Ζεν, στο οποίο ένας μαθητής πάει στον δάσκαλό του γεμάτος χαρά επειδή νομίζει ότι έχει βρει Την Απάντηση. Ο δάσκαλος τον ρωτάει ποια είναι η απάντηση και ο μοναχός λέει «Το παιδί της φωτιάς έρχεται ψάχνοντας τη φωτιά».

«Μαλακίες», λέει ο δάσκαλος. «Δεν έχεις ιδέα για τι πράγμα μιλάς!»

Ο μοναχός βάζει τα κλάματα και παρακαλεί τον δάσκαλό του να του πει την πραγματική αλήθεια. Και ο δάσκαλος λέει «Το παιδί της φωτιάς έρχεται ψάχνοντας τη φωτιά».

Η διανοητική μας κατανόηση είναι άχρηστη. Ο μοναχός δεν μπόρεσε παρά να παρουσιάσει την κατανόησή του μόνο σαν μια επιφανειακή διανοητική κατασκευή, όχι σαν μια ζωντανή πραγματικότητα. Και το μόνο που έκανε ο δάσκαλος, ήταν να του πει το ίδιο ακριβώς πράγμα, μόνο που για εκείνον ήταν κάτι ζωντανό και πραγματικό, όχι απλώς μια θεωρία.

Τέσπα. Η κοπέλα που φτιάχνει τους καφέδες στο μαγαζί που κάθομαι και γράφω αυτό το κείμενο είναι πραγματικά ΠΟΛΥ όμορφη...

Μπραντ Ουόρνερ – Κυριακή 2 Δεκεμβρίου 2007

ΥΓ
Ο τίτλος του ποστ αναφέρεται στον δίσκο Everything Falls Apart του συγκροτήματος Hüsker Dü. Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το γκρουπ, δείτε εδώ.