Saturday, August 28, 2010

Περί κάρμα


[...]

Κάποιος μου ζήτησε να του εξηγήσω μια απάντηση που έδωσε ο Γκούντο σε μια αναγνώστρια, τη Τζόρνταν (θα βρείτε το ποστ εδώ) σχετικά με το κάρμα. Πήγα και είδα το μπλογκ του Γκούντο και η απάντηση μου φάνηκε αρκετά σαφής, όμως ίσως αυτό να συμβαίνει επειδή είμαι αρκετά εξοικειωμένος με το πώς εξηγεί τα πράγματα ο Γκούντο.

Βασικά, η λέξη κάρμα συχνά παρεξηγείται –πολλοί τη θεωρούν ανάλογη με την έννοια της μοίρας και πιστεύουν ότι κάθε άνθρωπος έχει το κάρμα του, το οποίο είναι ένα τεράστιο φορτίο αποτελούμενο από τις πράξεις που έχει κάνει στο παρελθόν, και το κάρμα αυτό προκαθορίζει το μέλλον. Σε κάποιο μέτρο, αυτό όντως ισχύει. Δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από τις συνέπειες που βάλαμε σε κίνηση με τις πράξεις μας. Όμως αυτή η οπτική γωνία έχει νόημα μόνο όταν βλέπουμε τον χρόνο με τον συνηθισμένο, γραμμικό τρόπο.

Από τη βουδιστική οπτική γωνία, ο πραγματικός χρόνος είναι μόνο αυτή η στιγμή, τώρα. Και τώρα, έχουμε πλήρη ελευθερία να πράξουμε. Το κάρμα μας, θέτει ορισμένους περιορισμούς στις πράξεις μας αυτές: αυτή τη στιγμή, το κάρμα μου με έχει φέρει στο Τόρανς της Καλιφόρνια, σε ένα σούπερ-μάρκετ και εξαιτίας αυτού του κάρμα, δεν μπορώ, για παράδειγμα, να πράξω άμεσα στο σπίτι της φίλης μου της Νίνα, στο Λος Φελίζ. Για να πράξω εκεί, πρέπει να πάρω το αμάξι και να διασχίσω τους μονίμως πηγμένους αυτοκινητοδρόμους της Νότιας Καλιφόρνια. Όλα αυτά, είναι κάρμα.

Ωστόσο, αυτή τη στιγμή, είμαι απολύτως ελεύθερος να πράξω μέσα στα όρια που επιτρέπουν οι καρμικές μου συνθήκες. Για παράδειγμα, αυτά τα λόγια που γράφω δεν είναι προκαθορισμένα. Όμως αν απομακρυνθούμε λίγο και τα δούμε από κάποια απόσταση, θα μπορούσαμε να ανακαλύψουμε κάποια αλυσίδα αιτίου και αποτελέσματος που θα κάνει ακόμα και αυτά τα λόγια που γράφω αυτή τη στιγμή να μοιάζουν προκαθορισμένα.

Αν, δεις τη ζωή σου εδώ και τώρα, οποιαδήποτε αντίληψη περί προκαθορισμένης πορείας πάει στα τσακίδια, όμως παρόλα αυτά, θα πρέπει να προσέχουμε τι κάνουμε καθώς πάντοτε υπάρχουν συνέπειες. Από την άλλη, δεν πρέπει να είμαστε δειλοί –πρέπει να πράττουμε με κάποιο βαθμό τόλμης και, παρόλο που ξέρουμε ότι οι πράξεις μας θα έχουν συνέπειες, πρέπει να πράττουμε.

Για παράδειγμα, αυτή την περίοδο γράφω ένα καινούριο βιβλίο. Μέσα απ’ αυτό, προσπαθώ να καταρρίψω (και μάλιστα αρκετά βίαια), πολλές από τις αντιλήψεις που έχει ο κόσμος για το πώς πρέπει να είναι ένας δάσκαλος του Ζεν. Βεβαίως, με απασχολεί ότι το βιβλίο αυτό θα αναστατώσει πολύ κόσμο, καθώς χτυπάει άμεσα ορισμένες πολύ αγαπημένες ψευδαισθήσεις πολλών. Πιστεύω, ωστόσο, ότι η τελική συνέπεια ενός τέτοιου χτυπήματος θα είναι θετική και πιστεύω ότι είναι αναγκαίο να το κάνω.

Ένα μέρος μου, θέλει να είναι πιο χαμηλών τόνων και να μη ζορίζει τα πράγματα. Όμως η διαίσθησή μου, μου λέει ότι είναι καλύτερα να ζορίσω ορισμένα πράγματα και μάλιστα πολύ επειδή πρέπει να γίνει και επειδή δεν πρόκειται να το κάνει κανείς άλλος.

Νομίζω ότι όλοι μας παλεύουμε όλη την ώρα μ’ αυτού του είδους τα ζητήματα. Είναι δύσκολο να ξέρεις τι πρέπει να κάνεις, τι είναι σωστό. Και γι αυτό ασκούμαι στο Ζαζέν καθημερινά. Πιστεύω ότι η ισορροπία που δίνει η άσκηση, θα με βοηθήσει να καταλάβω τι είναι πιο σωστό και τι πρέπει να κάνω.

ΟΚ;

[...]

Μπραντ Ουόρνερ – Δευτέρα 21 Ιανουαρίου 2008

ΥΓ
Ο Γκούντο που αναφέρεται στο κείμενο είναι, βεβαίως, ο Γκούντο Ουάφου Νισιτζίμα, δάσκαλος του Μπραντ Ουόρνερ. Πληροφορίες στα σχετικά link αριστερά.




No comments: