Σήμερα το πρωί ολοκλήρωσα το τελευταίο από τα πρώτα μοντάζ στο ντοκιμαντέρ μου, Cleveland's Screaming (Το Ουρλιαχτό του Κλήβελαντ). Αν πάτε στο μπλογκ που έχω σηκώσει για την ταινία, μπορείτε να διαβάσετε κάποια πράγματα σχετικά.
Η διαδικασία της καλλιτεχνικής δημιουργίας, μοιάζει λίγο με το Ζεν. Ή ίσως και πολύ με το Ζεν. Τα προβλήματα που έχει αυτό που έχεις φτιάξει είναι πάντοτε οφθαλμοφανή και οι λύσεις γι αυτά είναι επίσης οφθαλμοφανείς. Ωστόσο, μπορεί να σου πάρει πολλά χρόνια για να το δεις και άλλα τόσα για να αποφασίσεις να κάτσεις και να κάνεις τις αναγκαίες αλλαγές. Και συχνά αυτό δε συμβαίνει ποτέ.
Ένας από τους λόγους που οι περισσότερες ταινίες υψηλού προϋπολογισμού είναι τόσο απίστευτα κακές, είναι επειδή εμπλέκονται υπερβολικά πολλοί άνθρωποι. Η καλλιτεχνική διαδικασία πνίγεται όταν η ομάδα των ανθρώπων που εμπλέκονται στη διαδικασία λήψης αποφάσεων γίνεται πολύ μεγάλη. Το ίδιο μπορεί να συμβεί και στις μεθόδους διαλογισμού και στις ομάδες που εμπλέκονται μ’ αυτές.
Πάντοτε αντιμετώπιζα με δυσπιστία οποιαδήποτε «πνευματική» (spiritual) οργάνωση που είναι υπερβολικά μεγάλη –όσο μεγαλύτερη είναι μια τέτοια οργάνωση, τόσο χειρότερη είναι και ακόμα δεν έχω βρει εξαιρέσεις στον κανόνα αυτόν. Μπορεί να φταίει ότι, προσπαθώντας να ευχαριστήσεις τον μεγαλύτερο δυνατό αριθμό ανθρώπων, χρειάζεται να κάνεις και τον μεγαλύτερο δυνατό αριθμό συμβιβασμών. Και μια τέτοια συμβιβαστική συμπεριφορά ποτέ δεν αποδίδει πραγματικά εκτός, βεβαίως, αν ο στόχος σου είναι απλώς να αυξήσεις τα έσοδά σου.
Όταν το Ζεν συμβιβάζεται, χάνουν όλοι. Αν και πιστεύω ότι το Ζεν είναι για όλους, αυτό δε σημαίνει ότι μπορείς να το αλλάξεις προκειμένου να το κάνεις ευχάριστο για όλους. Ένα τέτοιο Ζεν, δεν είναι Ζεν. Αν το καλοσκεφτεί κανείς, το Ζεν δεν είναι ευχάριστη άσκηση. Ούτε για μένα ήταν όμως, από τη στιγμή που το άρχισα, είδα την πρακτικότητα και την αλήθεια του. Είναι σαν τη δίαιτα και τη γυμναστική: η δίαιτα και η γυμναστική είναι σκληρή δουλειά, όμως είναι ο μόνος τρόπος να χάσεις βάρος. Υπάρχουν άλλες μέθοδοι που μπορεί να είναι πιο γρήγορες, όμως στην πραγματικότητα δεν έχουν αποτέλεσμα. Και, παρότι το ξέρουμε όλοι, εξακολουθούμε να ελπίζουμε ότι μπορεί να υπάρχει η εύκολη λύση. Όμως δεν υπάρχει. Και δε θα υπάρξει ποτέ γιατί η λύση είναι εγγενής στο ίδιο το πρόβλημα: έτσι λειτουργεί το ανθρώπινο σώμα. Το ίδιο ισχύει και με το Ζεν, το οποίο είναι πολύ πρακτικό και, κατά πολύ, σωματική δουλειά.
Αύριο θα συναντηθούμε τη γνωστή ώρα στο Χιλ Στριτ Σέντερ Hill Street Center. Πληροφορίες στο γνωστό σημείο.
Παρεμπιπτόντως, το μπλογκ του Νισιτζίμα Σενσέι έχει γίνει πολύ ενδιαφέρον τελευταία. Πρώτη φορά βλέπω έναν γέρο Ιάπωνα δάσκαλο του Ζεν να γράφει τόσο αυτοβιογραφικά –πολλά από αυτά που λέει δεν τα ήξερα.
Μπραντ Ουόρνερ – Παρασκευή 4 Αυγούστου 2006
Σ.τ.Μ. Το μπλογκ που αναφέρεται στο κείμενο για το ντοκιμαντέρ του Μπραντ Ουόρνερ, Cleveland’s Screaming, βρίσκεται εδώ.
No comments:
Post a Comment